ریتم گفت و گوها تند تر می زند!

نشست نمایندگان طالبان و جمهوریت در تهران و سفر وزیرخارجهٔ قطر به کابل و لحن مثبت طرف ها در خصوص آغاز دور جدید گفت و گوها نشان می دهدکه در روند راکد و زمین گیرشدهٔ صلح تکانهٔ جدیدی پدیدار شده است.

در غیاب نیروهای خارجی هر دو طرف جنگ اکنون به خوبی دریافته اند که قادر به حل موضوع از راه زور نیستند؛ جنگ، تولید نفرت بیشتر می کند، تنور دشمنی ها را داغ تر می سازد و چرخهٔ خشونت را با سرعت بیشتر به گردش در می آورد.

طالبان در یک حرکت برق آسا جغرافیای زیادی را تسخیر کردند اما در برخورد با سد شهرهای کلان و خیزش های مردمی سرشان به سنگ خورد و شکست خوردند، دولت نیز قادر نخواهد بود طالبان را از طریق تشدید جنگ از بین ببرد حتی اگر دست به کشتار گسترده بزند.

آیا هر دو طرف بادرک این حقیقت، اکنون با عزم جدی تر پای میز گفت و گو حاضر شده اند؟ البته هنوز برای خوشبینی کمی زود است اما برخی نشانه ها حاکی ازآماده شدن دو طرف برای گفت و گوهای سازنده و معنا دار است. لازم است در دور جدید گفت و گوها، طرفین قدم های بلندتری بردارند، از برخی مانع تراشی ها در گذرند و به روند صلح به گونهٔ واقع بینانه بنگرند. دولت باید آمادهٔ دادن قربانی شود و طالبان نیز از بلند پروازی ها و طرح مسائل حل ناشدنی و نامعمول خود داری کند. در چنین شرایطی است که روزنهٔ امید باز می شود و چشم انداز دستیابی به صلح روشن تر می نماید.

سید آقا حسین فاضل سانچارکی