دولت مستعجل و نظام متزلزل

اشرف غنی از قبل هم میدانست که خواست او با امریکایی ها در تعارض است؛ به همین دلیل، مجاهدین و حتی مخالفان سرسخت خودش را با دادن مقام های تشریفاتی (فرمالیته) متقاعد کرد تا از دولت او حمایت کنند و میخواست سد محکمی در مقابل طالبان و امریکا درست کند تا اینکه یک نامه ای نه چندان تهدیدآمیز، توانست لرزه بر تمام ارکان نظام و دولت غنی بیندازد و غنی با لشکریان مجاهد و تکنوکرات خودش بازهم ظاهرا خم به ابرو نیاورد و بارها گفتند تا آخرین قطره ای خون شان از این نظام جمهوری دفاع خواهند کرد؛ برخی از درباریان او گفتند این نامه از طرف وزارت خارجه هیچ محتوای آمرانه ندارد.

حقیقت و واقعیت این است که این نظام جمهوری و دولت های کرزی و غنی در این دو دهه، کاری به نفع ملت و مردم نکرده اند حالا اگر قرار باشد مردم را به حمایت و دفاع از این نظام و دولت فرا بخوانند، هیچ کسی برای دفاع از آن به میدان نخواهد آمد چون ارزش دفاع کردن را نداشته و ندارد.

برای مردم نوع نظام و دولت مهم نیست آنچه برای ملت ارزش دارد، کارکردها و تامین مصالح مردم هست که در ۲۰ سال گذشته کار بنیادی و اساسی صورت نگرفته است.
هنوز برق ثابت نداریم؛
از امنیت خبری نیست حتی در پایتخت.
بیکاری هنوز قوس صعودی خودش را می پیماید.
گرانی و قیمتی بدون کنترل هم چنان رو به بالاست.
فساد و رانت و رشوت خواری بیداد میکند.
میزان واسطه و پارتی در ادارات بلند رتبه و پایین رتبه نه تنها کم نشد که زیادتر شده است.
دولت فعلی را یک حلقه مشخصی رهبری میکنند و حتی پروژه های اقتصادی و عمرانی در اختیار یک تیم است…
و…

در هیچ حالتی نمی توان گفت این دولت و نظام، دلسوز ملت است حتی دسترسی مستقیم مردم را به ادارات و وزارت ها ممنوع کرده اند هرکاری که کردند به زعم خودشان منفعت بوده اما به ضرر مردم تمام شده و حالا هم این دولت و نظام همان دولت و نظام مستعجل و متزلزلی است که با یک نامه، با تمام طول و عرض خودش به تب و تاب افتاده و حتما با اقدام ساده کاخ سفید ازهم فرو می پاشد
چون نظام و دولتی که برخاسته از آرای ملت نباشد، سرنوشتی جز نابودی ندارد.

علی ظفر یوسفی