حمله به دانشگاه کابل آخرین کورسوهای امید به صلح را خاموش کرد

حمله تروریستان بر دانشگاه کابل، مرکز آموزشی کوثر تمام مرزهای خوش بینی و مصلحت را فرو ریخت و آخرین کورسوهای امید به صلح را خاموش کرد.

شدت بی سابقه جنگها و حجم بالای قربانیان غیر نظامی، علی رغم مواد پیمان ننگین صلح بین شیطان بزرگ آمریکا و عوامل پروژه ایش در قطر، ثابت کرد که این پیمان یک دروغ بزرگ و یک فریب کثیف بوده است.

باور به این دروغ بزرگ حماقت آشکار است و تمکین به خواسته های شیطانی آمریکا و عوامل آن، لوده گی غیر قابل دفاع.

صلح در واقع تغییر تاکتیک جنگی دشمن بود. از یک طرف ۵ هزار نیروی رزمی که با ساده لوحی سران حکومت از زندان رها شد، به جبهه جنون و انتحار تزریق شد. ۵ هزار جنایتکار که کینه، خشم، نفرت و شقاوت شان را در سالهای حبس انباشته بودند و حالا با انگیزه مضاعف به کشتار و قتل مردم بی دفاع و ویرانی و تباهی کشور کمر بسته اند.

از طرفی هم با راه اندازی بازی فرسایشی و مزخرفی بنام صلح در قطر، دشمن تلاش می کند ذهن سران ساده لوح را از تمرکز بر جبهه های دفاع از مردم و ساماندهی نظم جنگی منحرف کند.

عمق فجایع کشتار مردم در مکانهای بی دفاع غیر نظامی پس از توافق شوم قطر به اندازه ایست که عوامل آن برای فرار از خشم و انزجار مردم، مسوولیت آن را به عهده نمی گیرند.
بر فرض که این دروغ کثیف را نیز با لودگی بپذیریم، در آنصورت وقتی جریان خونخوار و جبهه آدم خوار دیگری این همه مصیبت برای مردم خلق می کند و به این اندازه نظام را به چالش می کشد، پس بازی مزخرفی که در قطر جریان دارد باید فورا متوقف شود، هیات مذاکره به کابل فرا خوانده شود و عروسکهای پشمالو را در قطر به حال خود رها کند تا با دختران برهنه موبور و زنان زیبا و آهو چشم عربی سلفی بگیرند و مصاحبه های غرا بدهند و از عیش و نوش زندگی لذت ببرند

حسین ریحانی