تنها راه حل معضل افغانستان “ایجاد توازن زور” است

ماهیت قومی منازعه و هویت و اهداف قومی طالبان راه هرگونه گفتگو با اقوام افغانستان را می‌بندد. دیدید و شنیدید که احمد مسعود گفت هیئت این گروه نه برای مذاکره که برای مطالبه “تسلیم و بیعت” آمده بود. تعبیر ما “اتمام حجت” بود.
اکنون هم گفته می‌شود که پنجمین هیئت گروه طالبان با قهر بلخاب را ترک کرده. طبیعی است که وقتی مردم بلخاب پیشنهاد تسلیم و بیعت را قبول نکنند مغضوب علیهم واقع خواهند شد.
گفتگو و توافق واقعی با مردم افغانستان از جانب گروهی که هویت قومی دارد مستلزم انقلاب در ذات این گروه و محال است.
مسأله افغانستان راه حلی از طریق گفتگو میان اطراف داخلی ندارد. تنها راه حل این معضل “ایجاد توازن زور” است. این، جز از طریق قیام منسجم و یکپارچه داخلی و فشار بیرونی بر طالبان ممکن نیست.
اگر مردم افغانستان در وضعیت فعلی فقط تماشا کنند که پنجشیر و بلخاب چه خواهند کرد، منتظر نتیجه دلخواه نباشند و بدانند، گروهی که اکنون بر کشور مسلط شده چنان خطرناک است که ماه و سالش هم زیاد است. ترامپ در یک دوره حکومت خود کارهایی کرد که پیامدهای آن تا شاید ده‌ها و صدها سال باقی باشد. یادتان هست که گفته بود گره‌هایی در “برجام” بیاندازیم که حکومت بعدی هم نتواند باز کند و به آن برگردد. طالبان اکنون در حال تغییر جغرافیایی جمعیت و جعل و تخریب شواهد و اسناد املاک است به گونه‌ای که رژیم‌های بعدی هم نتوانند کاری کنند.

دوستانی که فکر می‌کنند ما از بیرون معرکه و غوندی‌ خیر به این راه حل فکر می‌کنیم، راه حل خود را بفرمایند.

رسول حمیدی