تحقیر نظامیان

روزی نوشتم که منیره یوسف‌زاده نظامی نیست و نباید بیش از هزار افسر و ژنرال ورزیده افغانستان به وی سلامی بدهند زیرا این اقدام بیش از پیش باعث تحقیر نظامیان شده و علت مضاعفی بر تضعیف روحیه آنان برای دفاع از کشور می‌شود.

در آن زمان نوشتم که به کفش‌های کوری/ پاشنه بلند بانو یوسف‌زاده و شغلش که قالی بافی در اراک ایران بود، احترام دارم اما در جایگاهی نیست که به عنوان معاون وزارت دفاع افغانستان تعیین شود.

امروز که تصویر دومی را دیدم، دوباره عرض می‌کنم که به دمپایی/ چپلق‌های این چوپان و شغلش که چوپانی است احترام دارم اما در جایگاهی نیست که به عنوان فرماندهی نیروهای حفاظت از زندان‌های افغانستان تعیین شود زیرا نیروهای امنیتی در برابر این چوپان و چپلق‌هایش احساس حقارت می‌کنند و این آغاز بی‌انگیزگی آنان برای انجام خدمت است.

محمد مرادی