به سمت تجزیه برویم؟

  • انتشار: ۳۰ جدی ۱۴۰۰
  • سرویس: دیدگاهسیاست
  • شناسه مطلب: 126573
افغانستان

چیغ و واویلا سودی ندارد. در همین کابل فرخنده را آتش زدند. به مکتب دخترانه حمله کردند. به زایشگاه زنان حمله کردند و کودکان تازه تولد شده را از دم تیغ گذراندند. معلم را کشتند. استاد دانشگاه را ترور کردند. خبرنگار را سربریدند. زنده زنده انسان را سوختاندند. خلاصه هزاران جنایت که عقل و هوش بشر عاجز از درک آن است، همین افغانستان با تاریخ پنج هزار ساله خود دیده است.
حالا که گفته می شود دختران معترض را برده اند، برای من جای تعجب ندارد و نخواهی داشت. زیرا فجایع بدتر ازین ها را به چشم سر دیده ایم. اما در نهایت فقط غوغا کردیم و شیون که هیج نتیجه جز تداوم زنجیره وحشت و بربریت چیزی در پی ندشته است.
حقیقت این است که اگر میخواهیم، این سرزمین برای اولین و آخرین بار ازین همه مصیبت، فلاکت و بد بختی نجات یابد، راهش این است که این سرزمین را باز تعریف کنیم.
روایت و تفکر حاکم در این جغرافیا دیگر نتیجه نداده است. میخواهید صرف نظر از عصبیت های قومی و غیره، بسوی یک زندگی انسانی بروید هیج راهی نیست جز باز تعریف این سنت حاکم در افغانستان.
این را هم باید بگویم که چه خوش باشید چه خفه، یا باهم بصورت اساسی کنار بیاییم و یک تعریف مشخص و واضح مبتنی بر ارزش های انسانی از افغانستان بکنیم، یا به ناچار بیننده بدترین حالات باشیم و یا هم برویم بسوی تقسیم سرزمین.

سید میثم احسانی

نظرات(۰ دیدگاه)

نظر شما چیست؟