اگر یک فرد معتدلِ انتقاد پذیر، حاکم مى بود …

اگر یک فرد معتدلِ انتقاد پذیر، حاکم مى بود:

• با همه سران قومى – سیاسى، در این مقطع کنار مى آمد، موقتا امتیازات شان را قطع نمى کرد، یک ساختار با صلاحیت براى شان ایجاد مى کرد و از نفوذ و توان آنان براى پیروزى جنگ و حمایت از نیروهاى امنیتى استفاده مى کرد.
• حکومت را مخصوصا در این مقطع که به حمایت و مشروعیت نیاز دارد، آینه همه اقوام مى ساخت. درجه بندى شهروندان را منسوخ مى کرد و انسداد سیاسى به روى بخش هایى از جامعه را بر مى داشت.
• با هیچ کشورى ( دور و نزدیک ) از درِ ستیز وارد نمى شد و از توان کشورها براى سرعت گفتگو در میز مذاکره استفاده مى کرد.
• هرگز در فضاى عمومى و در رسانه، خودش و افراد تحت اداره اش کارى نمى کردند که مواضع اسلام آباد خصمانه تر شود، تلفات و هزینه هاى جنگ بیشتر شود و شتاب پاکستان براى براندازى افزایش یابد.
• با مطالبات مردم در ولایات مدارا مى کرد و حکومتدارى محلى مردم محور را ایجاد مى کرد.
• مدیریت نهادهاى امنیتى را یکسان مى ساخت، صلاحیت هاى آنان را به خودشان واگذار مى کرد، افراد کارآزموده و خوشنام را در راس این نهادها قرار مى داد و از دخالت ها و ساختار هاى موازى مدیریت امنیت کشور مثل معاونت اول، شوراى امنیت و دیگران در فرماندهى و مدیریت نهادهاى امنیتى جلوگیرى مى کرد.
• ساختار امنیتى را طورى تنظیم مى کرد که به جاى حمله به دشمن پس از سقوط مناطق و تلفات سربازان، به گزارش هاى روزمره فرماندهان از میدان هاى جنگ اعتنا مى کرد، حمایت هاى لازم قبل از سقوط را روى دست مى گرفت و در مناطق آسیب پذیر و در آستانه سقوط، با خروج زودهنگام، مانع کشتار سربازان و افتادن اسلحه و وسایط و مهمات به دست مخالفان مى شد.

شجاع حسین محسنی