امریکا وسرنوشت افغانستان : ویزه امریکا برای همه

آمریکا بعد ازحمله نظامی و سرنگونی “امارت اسلامی” برای ما یک “جمهوری اسلامی” را بنا نهاد. مردان بیکفایت و اکثرآ بیکار و فاقد دانش و تجربه سیاسی را از اروپا و امریکا جمع کرد و با فرمانده های مجاهدین که حتا گاهی فاقد سواد عادی بودند چه رسد به سواد سیاسی، اقتصادی و دولتمداری، خواستند یک نظام متکی به دموکراسی و عدالت اجتماعی را مستقر سازند. شکست و ورشکستگی چنین دولتی که در جهان بنام های گوناگون مانند “فاسترین دولت”، “دولت ورشکسته” ، دولت مافیایی” ، “دولت ناتوان” … شهرت داشت، کاملآ قابل پیشبینی بود.

برعلاوه سیاست غلط و نادرست امریکا که از مناسبات فرهنگی، قومی و اجتماعی افغانستان بویی نبرده بودند و طی بیست سال با تعویض چند باره استراتیژی نظامی و سیاسی قادر نشدند از اوضاع شناخت پیدا کنند، رهبران فاسد، بیکاره و متعصب، بویژه اشرف غنی در خلق اوضاع رقتبار کنونی نقش مهم دارند. حرص قدرت، تمایل به حفظ جایگاه انحصاری قدرت قومی دوری و بیگانگی از مردم، از توده های میلیونی، موجب قدرتمندی طالبان شدند. آنچه را که ما امروز شاهد هستیم از سالها قبل انتظار میرفت، خصوصآ از دو سال به اینطرف واضح بود که امریکا شکست را پذیرفته و رفتنی است. در چنین حالتی وطن پرستی و منافع ملی ایجاب میکرد که یک جبهه متحد ملی بزرگ و فراگیر که از تمام اقشار جامعه نمایندگی کند، بوجود آید. کیست که نداند که اشرف غنی و باند نابکار او با چنین ائتلاف بزرگ مخالف بود و هنوز استند. لذا باید تمام کوشش و سعی بکار رود تا اشرف غنی کنار رود و یک حکومت موقت امور را بدست بگیرد و در قدم اول چنین جبهه ملی بزرگ را ایجاد کند، جبهه که فقط محدود به دوباره زنده نمودن فرماندهان جهادی که در ایجاد این اوضاع مسؤولیت دارند، نباشد. در قدم دوم این حکومت موقت برای رسیدن به صلح بطور جدی با طالبان به مذاکره بپردازد.

بعد از افروختن آتش یک جنگ بیست ساله که بقول خودشان “یک جنگ نافرجام و بدون هدف مشخص” که موجب کشته شدن بیش از ۷۰ هزار سربازافغان و بیش ازصدهزار مردم ملکی شد، حالا میخواهد به دولت مردان وابسته اش کمک مالی، اقتصادی و نظامی کند تا از “حکومت خود”، به گفته بایدن، دفاع کنند. ولی در عین حال هر روز خبری میرسد که از اعتقاد امریکا به سقوط دولت شهادت میدهد. بعد از تصمیم به خروج هزاران مترجم و همکار نیروهای امریکایی و فامیلهایشان برای اینکه “امریکاخون آنها (کشته شدن شان بدست طالبان) را روی دست خود نداشته باشد،” امروز امریکا ین تصمیم را به تمام کسانیکه واجد شرایط باشند، بویژه ” زنان سیاستمدار، خبرنگاران و فعالان سیاسی” توسعه بدهد.

ایا بعد از اینهمه درام های انسانی محصول جنگ، فردا ماشاهد ورود طالبان در کابل، پایتخت کشور، که از تمام نیروهای زنده و نخبه سیاسی، مدنی و فرهنگی آن خالی شده، خواهیم بود ؟
زخمهای پیکر بخون نشسته این وطن التهام پذیر نیستند.

دکتر کریم پاکزاد