اعجازِ ایمان و انگیزه

  • انتشار: ۳ قوس ۱۳۹۹
  • سرویس: دیدگاهگوناگون
  • شناسه مطلب: 99390

حدود دو تا سه میلیون تن از اتباع افغانستان در قلمرو ایران زندگی می‌کنند و حدود ده برابر آن رقم (یعنی سی تا چهل میلیون نفر) در داخل افغانستان به سر می‌برند.

دولتِ ایران با سازماندهی و مدیریت و تربیتِ بخشِ اندکی از همان یک دهم اتباع افغانستان، نیروهای پیکارگر و فداکاری را پدید آورد که هیولای جهانی «داعش» را در زادگاهش (سوریه) تار و مار کرد و جهان و انسان را از دَم تیغِ ترور و تکفیر نجات داد؛ اما دولتِ افغانستان با آن چهل میلیون جمعیتی که از همین مردم در اختیار دارد، حتی قادر نیست از پایتخت خود در برابر داعشِ شکست‌خورده و فراری دفاع کند.

همان نیروی اهریمنیِ شکست‌خورده، یک روز کابل را موشکباران می‌کند؛ روز دیگر به دانشگاه یورش می‌بَرد؛ روز سوم، کورس و مکتب و مسجد و مدرسه را مورد تهاجم قرار می‌دهد و روز دیگر گلوی تبسّم نُه سال را می‌بُرد؛ در حالی که دولت افغانستان جز محکوم کردن، هیچ کاری از دستش نمی‌آید.

ما را و دولتِ ما را چه شده است که دیگران از همین منابع انسانی ما، رزمندگانِ مؤمن و با انگیزه و داعش‌کُش تربیت می‌کند و اهریمنِ داعش را با نیروی ایمان و بازوان آنها به زباله‌دان تاریخ می‌فرستد؛ اما دولتِ ما با در اختیار داشتنِ چهل میلیون تن از همان منابع انسانی، در دفاع از پایتخت خود نیز ناتوان است؟!

مسیح ارزگانی

نظرات(۰ دیدگاه)

نظر شما چیست؟