اسرائیل؛ کفتاری در محاصره شیران

تاریخ اسرائیل را می‌توان به دو بخش تقسیم کرد؛ پیش از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و پس از پیروزی آن. اسرائیل از زمان غصب فلسطین تا ظهور انقلاب اسلامی با شکست و عقب‌نشینی بیگانه بود. کشورگشایی و قلدری و گردن‌کشی می‌کرد. پیاپی به اردن، سوریه، مصر و لبنان تجاوز کرده و پیروز شده و بخش‌هایی از این کشورها را به اشغال خود درآورده بود. صحرای سینا، رود اردن، بلندی‌های جولان و مزارع شبعا به ترتیب از مصر، اردن، سوریه و لبنان را در همین‌جنگ‌ها غصب کرد. جنگ، تجاوز و اشغال سرزمین‌های دیگران بخشی از سیاست‌های دایمی اسرائیل شده بود. با یک هوس، هوایی و زمینی به همسایه‌های خود تجاوز می‌کرد و هیچ‌کشور عربی‌ای هم جرئت ایستادگی در مقابل اسرائیل و دادن پاسخ به آن را نداشت.

امّا بخش دوّم تاریخ اسرائیل از پیروزی انقلاب اسلامی ایران آغاز می‌شود. پیروزی انقلاب اسلامی ایران آغازی بر یک پایان است؛ انقلاب اسلامی، فضای سیاسی منطقه را دگرگون؛ ملّت‌های مسلمان را بیدار، نفرت از اسرائیل را عمومی کرد و مبارزه با رژیم‌های استبدادی و اسرائیل را کلید زد.

پیش از انقلاب اسلامی دو گروه در فلسطین مبارزه می‌کردند؛ نخست گروه‌های ملّی‌گرا و دوّم گروه‌های مارکسیستی. ملّی‌گرایان تن به سازش با اسرائیل داده بودند و به ساز رژیم غاصب می‌رقصیدند. گروه‌های مارکسیستی سازمان‌های جداافتاده از مردم بودند و در میان ملّت‌های مسلمان جایگاهی نداشتند. با فروپاشی اتّحاد جماهیر شوروی این گروه‌ها نیز خاطره شدند.

با پیروزی انقلاب اسلامی، مبارزات اسلامی در فلسطین اوج گرفت؛ گروه‌های حماس و جهاد اسلامی در فلسطین بنیاد نهاده شد و مبارزه اصولی و سازش‌ناپذیر خود را آغاز کردند و آهسته و آرام در میان ملّت فلسطین و نیز مسلمانان جهان جایگاه خود را به دست آوردند. حزب‌الله با شعار مبارزه با اسرائیل در لبنان ظهور کرد.

گام بعدی، مسلّح شدن این گروه‌ها بود. این‌کار حیاتی نیز به کمک ایران به خصوص تلاش‌های فداکارانه سردار سلیمانی انجام گرفت. ایران توانست فناوری ساخت انواع موشک را به لبنان و غزه انتقال دهد. با حمایت‌های تسلیحاتی و مالی و آموزشی ایران، این گروه‌ها آماده جنگ با اسرائیل شدند.

با جنگ سوریه و یمن، زنجیره‌ای از گروه‌های مبارز اسلامی از یمن تا عراق، سوریه و لبنان و بحرین شکل گرفت که نخستین هدف‌شان مبارزه با سلطه‌طلبی ایالات متحده امریکا و صهیونیست‌های غاصب در فلسطین بود. این زنجیره «محور مقاومت اسلامی» نامیده شد. امروزه محور مقاومت اسلامی، قدرت اصلی و تصمیم‌گیرنده نخست در خاورمیانه است که نخستین‌بار هژمونی امریکا را در کشورهای اسلامی به چالش و ناکامی کشیده و اسرائیل را تا خطر نابودی پیش رانده است.

جنگ ۳۳ روزه حزب الله و ۲۲ روزه حماس با اسرائیل نخستین تجربه رویاروی جدّی گروه‌های محور مقاومت با اسرائیل بود. نخستین بار اسرائیل نه تنها پیروز میدان نشد و اراضی تازه را غصب نتوانست؛ بلکه مزه تلخ شکست را ‌چشید؛ آن‌هم نه از دولت‌های عربی که از گروه‌های مبارز در لبنان و غزه.

دونالد ترامپ رئیس جمهور سابق ایالات متحده امریکا بسیار تلاش کرد تا اسرائیل را از محاصره محور مقاومت نجات دهد؛ از یک‌طرف برای تضعیف محور مقاومت و به خصوص جمهوری اسلامی و حماس و حزب الله کوشید؛ از جانب‌دیگر برخی کشورهای عربی را در برابر اسرائیل به زانو انداخت و از جانب سوّم اسرائیل را با سلاح‌های بسیار پیشرفته تجهیز کرد. اسرائیل در دوره ترامپ احساس برتری می‌کرد. عملیات انتحاری در ایران، بمب‌باران پیاپی سوریه و تجاوزات به غزه ناشی از این احساس بود. با رفتن ترامپ، باد اسرائیل نیز خالی شد.
واقعیت میدانی نشان می‌دهد که اسرائیل از چند طرف در محاصره محور مقاومت است. حماس و جهاد اسلامی در یک‌طرف، حزب الله از جانب لبنان و گروه‌های نظامی مورد حمایت ایران از سوریه از جانب سوم اسرائیل را در میان گرفته‌اند. تلاش‌های امریکا و اسرائیل برای تضعیف دشمن اصلی‌شان جمهوری اسلامی ایران نتیجه‌ای نداده و این کشور بیش از پیش تقویت شده است. حکومت‌های عربی حامی اسرائیل چون عربستان، اردن، امارات و بحرین در وضعیتی شکننده‌ای قرار دارند و با بیداری ملّت‌های خود و شکستن از دورن مواجه هستند؛ لذا اسرائیل چون کفتاری تنهایی است که در میان شیران گرفتار شده است.

تجاوزات کنونی اسرائیل به غزه درواقع دست‌وپا زدن این رژیم است برای شکستن محاصره خود؛ امّا آشکار است که این محاصره محکم‌تر از آن است که به این آسانی بشکند. اسرائیل آینده مبهم و خطرناک در پیش دارد. محور مقاومت اسلامی که نتیجه بیداری ملّت‌های مسلمان تحقیرشده است روز به روز تواناتر می‌شود و حلقه محاصره اسرائیل را تنگ‌تر می‌کند. امروز دیگر غزه تنها نیست؛ سوریه، عراق، لبنان، یمن و جمهوری اسلامی ایران را در پهلوی خود دارد.

سال‌هاست که تاریخ ورق خورده، اسرائیل در سراشیبی نابودی افتاده و دیری نخواهد بود که قدس رهایی خود را جشن بگیرد.

سید اسحاق شجاعی