آیا نابودی شاهان عرب نزدیک است؟ مکثی بر توافق بی رَویِه‌ای حکام عرب با اسرائیل

چند روز پیش خبرهایی منتشر شد راجع به این که نتانیاهو به طور مخفیانه با مقامات سعودی در حجاز دیدار داشته است؛ فاش این دیدار اصلا شوک آور نبود؛ زیرا پادشاهان عربی سالهاست که ظاهرا شعار حمایت از بیجاشدگان فلسطینی داده اند اما در عمل و در حقیقت، زمینه را برای تصرف سرزمین مظلومان فراهم کرده اند.

در چند ماه گذشته، اکثر حاکمان کشورهای عربی، توافق نامه با اسرائیل را امضا کردند و آن را نشانه صلح و حمایت از فلسطینی ها خواندند.

اما از طرف ملت عرب – نظر به اخبار منتشره در فضای مجازی – اعتراض های زیادی صورت گرفت و نشان میداد که توافق با اسرائیل، موجب خشم و نفرتِ عرب هاست.

زمینه ای توافق با اسرائیل را رئیس جمهور امریکا فراهم کرد و توافق با اسرائیل به این سادگی ها نبود و شاهان عرب میدانستند که این توافق، خشم عرب ها را فراهم خواهد کرد اما با آن هم حاضر شدند آن امضا کنند؛ عمده ترین دلیل این توافق، می تواند اقتصادی و نظامی باشد؛ زیرا از یک طرف، کشورهای عربی با پول و سرمایه گذاری های امریکا ساخته شده است و مشتری عمده ای نفت این کشورها امریکاست؛ تجهیزات نظامی کشورهای عربی نیز از طرف امریکاست؛ لذا از هر نگاه، حکام عرب وابسته است؛ از طرف دیگر، کشورهای مثل ایران که مخالف امریکا هستند، طبیعی است که مخالف هم پیمانان امریکا نیز هستند و همیشه این ترس و هراس در کشورهای عربی از طرف ایران وجود داشته و دارد؛ اگر قرار باشد امریکا حمایت نظامی و اقتصادی از شاهان عرب را قطع کند، حکام عرب به راحتی سقوط خواهد کرد چنان که الآن، حوثی های یمنی با تجهیزات کم، در مقابل سعودی با جدیت ایستاده است…

ترامپ و مقامات امریکا از این قضیه به خوبی آگاه اند و میدانند که حاکمان عرب فقط با حمایت نظامی و تعاملات اقتصادی امریکا پابرجاست؛ لذا حاکمان عرب می توانند حامیان خوبی برای اسرائیل باشند. طبیعی است که اگر توافق نمی کردند، کافی بود که ترامپ، دست از حمایت آنها بردارد آن زمان هم از طرف اسرائیل تهدید می شد هم از طرف ایران و حزب الله و انصار الله یمن؛ این نه به نفع آمریکا بود نه به نفع حُکام عرب…

حال که این کار با نقشه ی مستقیم ترامپ صورت گرفته و حاکمان عرب در پیدا و پنهان با اسرائیل توافق کرده اند و پای روی خطوط قرمز گذاشته اند، بیش از پیش خشم عربها را برانگیخته اند و این بهانه ای خوبی است برای این که مردم دیگر با نگاه یک پادشاه دلسوز به آنها نگاه نکنند و در صدد آن باشند که شر آنها را کم نمایند و طبیعی است که گروه ها و جریان های داخلی و خارجی در کشورهای عربی وجود دارد و می تواند به تدریج، عرض وجود کرده و مشکلاتی در داخل این کشورها به وجود بیاورد.

علی ظفر یوسفی