آیا طالبان در کسبِ مشروعیت بین‌المللی موفق خواهند شد؟

معمولاً گروههای شورشیِ خودکامه وقتی احساس می‌کنند که ظاهراً در میدان جنگ به موفقیت نسبی رسیده‌اند، به فکر کسبِ مشروعیت ملی و بین‌المللی می‌افتند؛ زیرا کسبِ مشروعیت نوعی رسمیت یافتن و یا دستِ‌کم پیش‌شرط اساسی به‌رسمیت شناخته‌شدن است.

گروه شورشی طالبان در این روزها شدیداً در تلاش برای کسبِ مشروعیت بین‌المللی است. توجهِ کشورهایی مانند چین، روسیه، ترکیه و برخی کشورهای غربی به طالبان، این باور کاذب را در این گروه شورشی به‌وجود آورده است که در آستانه‌ی کسبِ مشروعیتِ بین‌المللی هستند. پیش‌شرطِ هرگونه مشروعیت، اما پذیرش مسئولیت است. مادامی که طالبان مسئولیت هیچ‌یک از خشونت‌ها و ویرانگریهای خود را به عهده نمی‌گیرند چگونه جامعه‌ی بین‌المللی حاضر به مشروعیت‌بخشی و رسمیت دادن به این گروه شورشی است؟

افزون‌ براین، هرگونه کسبِ مشروعیتِ بین‌المللی باید مشروط به کسبِ مشروعیت ملی باشد. درحالی که طالبان همچنان خشونت‌های دهه‌ی هفتاد خود را تکرار می‌کنند، زنان و دختران را با زور و اجبار در اختیار نیروهای خود قرار می‌دهند، تاسیسات و ساختمان‌های دولتی و غیردولتی را ویران نموده و به تخریبِ مکان‌های آموزشی و فرهنگی می‌پردازند، و به ترورهای زنجیره‌ای عالمان دین و کارمندان دولتی ادامه می‌دهند، چگونه می‌توانند به کسبِ مشروعیت ملی و بین‌المللی امیدوار باشند؟

سید یحیی موسوی پویا