یک موتر با بیش از 1 هزار کیلوگرم مواد انفجاری چگونه به منطقه دیپلومات نشین کابل راه یافته است؟

بعد از حمله خونین در چهارراهی زنبق کابل و در منطقه ای دیپلومات نشین که بیش از 500 تن کشته و زخمی شد، اکنون سوال های بیشماری در ذهن مردم بوجود آمد که این موتر با بیش از یکهزار کیلوگرم مواد منفجره چگونه به این منطقه کابل راه یافته است؟

بر بنیاد این گزارش، ۲۵  تا ۳۰ راه اصلی و فرعی برای ورود به چهار راه زنبق و محل رویداد وجود دارند و در هر مسیر، ۲ تا ۵ پاسگاه و ایست‏های بازرسی وجود دارند.

حملۀ مرگبار روز گذشته (چهارشنبه ۱۰ جوزا) در چهار راه زنبق که یکی از بخش‌های محافظت شدۀ شهر کابل است، اکنون پرسش‌های زیادی را نزد شهروندان کشور به میان آورده‌است که چگونه امکان دارد که رویدادی به این بزرگی در منطقۀ به شدت محافظت شده رُخ دهد.

به گزارش طلوع نیوز؛ این حمله که بزرگترین حملۀ انفجاری در پایتخت پنداشته می‎شود، در چند صد متری دفتر رییس‏ جمهور و نزدیک تر از آن، دفتر رییس‎اجرایی حکومت صورت گرفته است.

بر بنیاد این گزارش، ۲۵  تا ۳۰ راه اصلی و فرعی برای ورود به چهار راه زنبق و محل رویداد وجود دارند و در هر مسیر، ۲ تا ۵ پاسگاه و ایست‏های بازرسی وجود دارند.

از این رو، رسیدن یک تانکر پر از مواد انفجاری به این محل به شدت محافظت شده و دیپلومات نشین پایتخت، پرسش‎های را بوجود آورده است و نیز با انتقادهای سختی رو به‎رو شده است.

اسدالله سعادتی، عضو مجلس نماینده‎گان مسؤولان امنیتی و رهبران حکومت را در کار تأمین امنیت و حفظ جان و مال مردم ناکام می‎داند.

او در این باره بیان داشت: «این نشان دهندۀ ضعف و نا توانی و بی مسؤولیتی نیروهای امنیتی ما و در مجموع دولت ماست.»

میرزا محمد یارمند، معین پیشین وزارت امور داخله نیز گفت: «امنیت در کابل امنیتی است که با استفاده از قوای بشری صورت می‎گیرد؛ حالا ما باید این امنیت را تغییر بدهیم، به شکل تکنولوژیکی باید بیاید، ظرفیت تکنالوژیکی، ظرفیت‎های انسانی تکنالوژیکی و تعبیه تکنالوژی در تمام شهر نیاز است. »

در این میان، برخی از نظامیان پیشین باور دارند که نهاد‎های امنیتی، در رأس شورای امنیت ملی، ریاست عمومی امنیت ملی، نهاد های کشفی و استخباراتی و نیز وزارت امور داخله در کار تأمین امنیت مردم و جلو گیری از حمله‎های انتحاری و انفجارها ناکام بوده‎اند.

آنان تأکید دارند که بهترین گزینه برای مقام‎های درجه اول این نهادها پوزش خواهی از مردم و کناره گیری از مقام‎های شان است.

عتیق الله امرخیل، نظامی پیشین تصریح کرد: « (سران حکومت)همین کار را که بکنند؛ از مردم معذرت بخواهند و بگویند که ما نمی‎توانیم، این هم غیرت است، هم وظیفۀ شان است، هم همت است و هم بهترین راه است.»

با این هم، فرمانده پولیس کابل این گونه حمله‎های مرگ‎بار را عادی می‎داند.

حسن شاه فروغ، فرمانده پولیس کابل در این باره گفت: «چنین حوادث در تمامی دنیا رخ می‎دهد؛ تنها درافغانستان نیست. افغانستان کشوری است که ۳۰ سال در حال جنگ است، افغانستان در گیری تروریزم است. این حادثه‎هایی است که ممکن است رخ بدهد، و این را هم گفته نمی‎توانم که این حادثۀ اخیر بود و دیگر هیچ حادثه‎یی رخ نخواهد داد.»

این حمله، به اندازۀ ویرانگر و مرگبار بود که کابل را در خون نشاند و جهان را تکان داد. بسیاری از رهبران جهان به شمول دونالد ترمب، رییس جمهور ایالات متحده امریکا و سازمان ملل این حمله را نکوهش کرده‎اند و بر حمایت شان از حکومت و مردم افغانستان تأکید کرده اند.