کجای کار می لنگد؟

همزمان با جریان مذاکرات آمریکا با طالبان و شتاب گرفتن تلاش های صلح، هم دولت و هم طالبان سعی می کنند در میادین نبرد ابتکار عمل را در دست بگیرند و پشت میز گفتگو از موضع قدرت خواسته ها و شرایط خود را به کرسی بنشانند.
ارتش از شروع عملیات زمستانی و کشتن تروریستان داعشی از جمله سخنگوی آن در ننگرهار و عقب راندن طالبان از حومه لشکرگاه و پیشروی در فاریاب و جوزجان و … خبر می دهد و از سوی دیگر طالبان نیز به حمله ای سخت برای تصرف چاه های نفت در سر پل و تهاجم به یک‌ کمپ اردو در قندهار دست زدند.
حمله دشمن به کمپ‌ شفق در ده کیلومتری ولسوالی میوند قندهار با شیوه پیچیده صورت گرفته است؛ طالبان از طریق کندن تونل یک و نیم کیلومتری توانستند به پایگاه نفوذ کنند و سربازان را به شهادت برسانند. این اولین بار نیست که طالبان روش تونل کنی در حملات شان به اجرا درمی آورند. چند سال پیش هم این گروه از طریق تونل به زندان قندهار یورش برد و بیش از ۴۰۰ جنگ‌جوی زندانی خطرناک‌ را فراری داد.
سخنان حماسی نامزدوزیر دفاع ملی که گفت ازین پس تروریستان را در ‌پناهگاه های شان سراغ خواهد گرفت، بسیاری را به وجد آورد، که ایکاش چنین بشود اما نکنه درخور توجه و تامل اینکه به موازات تغییر تاکتیک و روش جنگ دشمن، تغییر تاکتیک ارتش نیز ضروری به نظر می رسد.
اطلاعات، غافلگیری، مقایسه و بررسی میزان توانایی نیروهای خودی و دشمن، پیش نیاز هر جنگی است. تا دانسته نشود در سر جبهه مقابل چه می گذرد، دشوار است از شکست دادن دشمن در پناهگاهش سخن گفت.
وقتی طالبان دو ماه سرگرم‌ حفر تونل اند و دستگاه‌ های امنیتی و اطلاعاتی از آن بی خبر می مانند، یعنی اینکه یک جای کار در این سو، می لنگد.
قبل ازین گزارش های دل آزاری از قتل عام نیروهای امنیتی بخاطر نرسیدن نیروهای کمکی و تجهیزات شنیده ایم، رویدادهایی که انگیزه جنگ‌ را از سربازان می ستاند و روحیه دشمن را بالا می برد.
مسئولیت دشوار و ضروری رهبری وزارت دفاع، نخست احیای انگیزه و تعریف هدفی روشن برای مبارزان، و ثانیا ایجاد هماهنگی و تشریک مساعی بین سازمان های نظامی است.
دست کم ۲۵۰ هزار نیروی مسلح آموزش دیده در ارتش و پولیس کشور خدمت می کنند و این نیرو ظرفیت بالایی برای مقابله با هرگونه تهدید را واجد است، البته در صورتی که آقایان خالد ‌و صالح بتوانند وزارتخانه های تحت رهبری شان با عنایت به ضرورت های پیشگفته به درستی رهبری کنند.

هادی رحیمی زاده