چرا داروهای ضد افسردگی روی برخی افراد تاثیری ندارد؟

  • انتشار: ۱۷ حمل ۱۳۹۸
  • سرویس: سلامت
  • شناسه مطلب: 56407

داروهای ضدافسردگی برای درمان اختلالات روانی از جمله اختلال افسردگی ماژور، اختلال اضطرابی، هراس اجتماعی، وسواس فکری، اختلال استرسی پس از آسیب روانی همچنین مدیریت دردهای مزمن و برخی از انواع اعتیاد استفاده می‌شوند.

مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) پرتجویزترین گروه از داروهای ضدافسردگی در جهان هستند و فلوکسیتین شناخته‌تر شده‌ترین داروی این گروه است.

سروتونین یک انتقال دهنده عصبی (neurotransmitter) مونوآمین در دستگاه عصبی است که احساس خوشبختی و شادی را در انسان ایجاد می‌کند.

سروتونین در تنظیم حالات روانی، اشتها و خواب نقش مهمی دارد و بر حافظه و یادگیری نیز اثر می‌گذارد.

برای سال‌ها دانشمندان گمان می‌برند که اختلال در انتقال‌دهنده‌های سروتونین عامل اصلی افسردگی است و به همین علت مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین در خط اول درمان بودند.

با این وجود مطالعات نشان می‌دهد حدود یک سوم از مبتلایان به افسردگی به درمان با مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین پاسخ نمی‌دهند.

دلیل این امر چندان روشن نبود اما مطالعه جدیدی که از سوی متخصصان ژنتیک و علوم سلولی-مولکولی در ایالات متحده صورت گرفت، پرده از این راز برداشت.

آنها با بررسی ۸۰۰ فرد مبتلا اختلال افسردگی ماژور دریافتند که تفاوت ژنتیکی در میان آنها سبب می‌شود که سروتونین در بدن افراد مختلف عملکرد متفاوتی داشته باشد.

در حدود یک سوم افراد مورد مطالعه شکل و ظاهر نورون‌هایی که گیرنده سروتونین دارند متفاوت بود و این مساله سبب می‌شود که بدن آنها در مقابل درمان با داروهای افسردگی متداول مقاومت نشان دهد.

به عبارت دیگر ترکیبات ژنتیکی افراد سبب می‌شود تا سلول‌های عصبی آنها شکل‌های متفاوتی داشته و در نتیجه در مقابل درمان با داروهای یکسان متفاوت عمل کنند.

این یافته‌ها علاوه بر اینکه دلایل پاسخ ندادن به درمان در مبتلایان به افسردگی را روشن کرد می‌تواند راهگشای حل معماهای مشابه در مورد درمان دیگر بیماری‌ها و اختلالات روانی شود.

چرا درمان افسردگی مهم است؟

افسردگی رایج‌ترین اختلال روانی است. براساس داده های سازمان صحت جهانی بیش از ۳۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان از این بیماری رنج می‌برند.

سالانه نزدیک به ۸۰۰ هزار نفر در سراسر جهان به دلیل افسردگی خودکشی می‌کنند. خودکشی دومین علت مرگ و میر در میان نوجوانان و جوانان ۱۵ تا ۲۹ ساله است.

همچنین افسردگی یکی از مهمترین عوامل معلولیت درجهان است و این بدان معناست که فرد مبتلاء از انجام دادن کارهای روزانه، فعالیت‌های اجتماعی و اقتصادی ناتوان است و در صورت عدم درمان زندگی و روابط فرد، خانوادگی و اجتماعی او در خطر فروپاشی قرار می‌گیرد.

با وجود آنکه درمان‌های متفاوتی از قبیل دارو-درمانی و مشاوره برای افسردگی وجود دارد اما کمتر از نیمی از مبتلایان چنین درمان‌‎‌هایی دریافت می‌کنند. در برخی از کشورها بیش از ۹۰ درصد از مبتلایان به افسردگی هرگز دارو و مشاوره دریافت نمی‌کنند.

فقدان آگاهی‌های اجتماعی، تابو قلمداد شدن بیماری‌های روانی، کمبود کادر متخصص، گران بودن روش‌های درمانی و کمبود دارو از مهمترین عواملی هستند که به مبتلایان را از آغاز یا ادامه درمان باز می‌دارند.

نرخ افسردگی و سایر اختلالات و بیماری‌های روانی در جهان در حال افزایش است. به همین منظور در سال ۲۰۱۳ قطعنامه‌ای در مجمع جهانی بهداشت تصویب شد که خواستار انجام اقدامات قاطع و جامع برای درمان افسردگی در سطح جهانی و ملی در کشورهای گوناگون شده است.

منبع: یورونیوز

نظرات(۰ دیدگاه)

نظر شما چیست؟