مدافعان هویت
- انتشار: ۳۰ عقرب ۱۳۹۶
- سرویس: اجتماعیدیدگاه
- شناسه مطلب: 33471
در یک نظرسنجی که صدای آمریکا یا «voa» روی سایت «فارسی» و «پشتو»ی خود گذاشته، حقایقی آشکار شده است که بیش از پیش چهره زبانستیزان را عریان کرده است.
در این نظرسنجی از مخاطبان پرسیده شده که آیا طرفدار کلمه «دری» یا واژه «فارسی» هستند؟ که تا 26 عقرب/ آبان، 76 درصد از مخاطبان سایت فارسی صدای آمریکا، به حمایت از واژه فارسی و فقط 21 درصد به کلمه دری رأی دادهاند. همچنین در این نظرسنجی 3 درصد نیز هر دو کلمه را پسندیدهاند.
ماجرا زمانی جالب میشود که وقتی به نظرسنجی سایت پشتوی صدای آمریکا مراجعه میکنیم، بازهم طرفداران واژه فارسی اکثریت را تشکیل میدهند. مثلاً در نظرسنجی بخش پشتو، 73 درصد به حمایت از واژه فارسی و فقط 26 درصد به کلمه دری رأی دادهاند. بقیه 2 درصد نیز هر دو کلمه را انتخاب کردهاند. نظرسنجی بخش پشتوی صدای آمریکا، نشاندهنده آن است که اکثر عزیزان پشتوزبان نیز از طرفداران واژه فارسی هستند زیرا پشتونها نیز هویت خود را در فارسی جستجو میکنند.
شما اگر «اصطلاحات»، «کلمات»، «استعارات» و ضربالمثلهای ادب و فرهنگ فارسی را از شعر و نثر «خوشحال خان ختک»، «رحمان بابا»، «عبدالحمید مهمند»، «کاظم خان شیدا»، «بایزید روشان» «آخوند درویزه» و «حمزه بابای شینواری» از شاعران و ادیبان برجسته زبان پشتو بگیرید، چیزی از شعر و نثر آنان باقی نمیماند. اکنون پشتونهای آگاه و با فرهنگ به این نکته پی بردهاند که اگر روزی زبان فارسی از شعر و نثر پشتو گرفته شود، هویت زبان پشتو نیز از این زبان گرفته خواهد شد زیرا شاعران و نویسندگان زبان پشتو مثل خوشحال خان ختک، به زبان فارسی شعر سروده و نثر نوشتهاند. شاید شنیده یا خوانده باشید که سبکی از شعر فرهنگ ما مردم اهل افغانستان، به نام «شیر و شکر» یا «ملمع»های فارسی و پشتو یاد میشود. شیر و شکر به شعری گفته میشود که «بیت» و «بند»ی از آن به پشتو و بیت یا بند دیگر آن به فارسی سروده شده باشد.
به عبارت دیگر، شعر شیر و شکر شعر پشتو- فارسی است که دست کم 400 سال سابقه دارد. کمتر شاعر و نویسنده پشتوزبان را میتوان یافت که به فارسی شعر نگفته، داستانی به فارسی ننوشته، اثری از فارسی به پشتو ترجمه نکرده و یا دست کم در نوشتههای پشتوی خود متأثر از فرهنگ و ادب فارسی نبوده باشد.
مطلب را این گونه بیان کنم که اصلاً جدایی دری و فارسی از هم معنا ندارد؛ به همین خاطر در گذشته چون غرض و مرضی در کار نبوده، دری را «پارسی دری» مینامیدند. در واقع، دری همان فارسی و فارسی همان دری است. این دو همواره یک روح در یک بدن بوده و هست اما در حال حاضر، دستهای پنهان و چهرههای عریان، با عَلَم کردن دری در برابر فارسی، قصد تخریب هر دو را دارند. جالب است بدانید که اگر از زبانستیزان بپرسید که فرق بین دری و فارسی چیست، جوابی ندارند. این خود نشاندهنده این است که هدف شومی در برجستهسازی کلمه دری وجود دارد. قضیه زمانی جدی میشود که حامیان برجستهسازی کلمه دری در بنگاه خبرپراکنی بی.بی.سی، زبان هر دو یا یکی از والدینشان اصلاً فارسی یا همان پارسی دری نیست. این را هم باید بدانید که صدای آمریکا نیز از اولین رسانههایی بود که سایتی به نام «darivoa» ایجاد کرد اما اکنون از سر ناچاری و یا با هدف دیگری، نظرسنجی درباره «دری» و «فارسی» را شروع کرده است. شما هم اگر قصد دارید که در این نظرسنجی شرکت کنید، به دو لینک زیر که اولی مربوط نظرسنجی بخش فارسی و لینک دوم، مربوط بخش پشتو است، مراجعه کنید. رأی به «فارسی»، دفاع از هویت است و فارسیزبانها با دادن رأی به فارسی، مدافع هویت اجداد خود و پشتوزبان نیز با استقبال از واژه فارسی، مدافع شعر، ادب و فرهنگ زبان پشتو خواهند بود.
نظرات(۰ دیدگاه)