سیپیک – اتصال منطقوی

دهلیزاقتصادی چین و پاکستان (سیپک) یک ساختار اتصال منطقوی است. دهلیز اقتصادی چین و پاکستان نه تنها به چین و پاکستان منفعت میرساند، بلکه بر کشور های ایران، افغانستان، هندوستان، جمهوریت های آسیای مرکزی و در کل کشورهای منطقه تاثیرات مثبتی خواهد داشت.
سیپیک منحیث یک پروژه امتحانی احداث جاده ها و کمربند منطقوی بر اتصال و همکاری به منظور افزایش رفاه و پیشرفت عمومی متمرکز است. سیپیک برای پاکستان و منطقه برنامه برد – برد میباشد. توسعه ارتباطات جغرافیایی؛ سیستم حمل و نقل زمینی، هوایی و خطوط آهن را گسترش خواهد داد که تبادله به شکل نورمال و آزاد توسعه خواهند کرد و روابط مردم با مردم افزایش خواهد یافت، افزایش فهم از طریق فعالیت های علمی، فرهنگی و دانش منطقوی، افزایش فعالیت های تجاری و انتفاعی، تولید و انتقال انرژی به منظور داشتن تجارت پر منفعت و افزایش همکاری از طریق تطبیق مادل برد – برد منجر به ایجاد منطقه یکپارچه که دارای سرنوشت مشترک، هماهنگی و توسعه یافته خواهد شد.
گمان می رود که سیپیک اقتصاد پاکستان را توسعه خواهد داد (۲۵ اقتصاد برتر جهان تا سال ۲۰۲۵ و ۲۰ کشور پیشرفته تا سال ۲۰۳۰). این یک واقعیت سخت است، به هر صورت، مهمتر انست که تنها یک اقتصاد دان می تواند تفاوت میان قرض و سرمایه گذاری خارجی و تاثیرات آن را بر اقتصاد پاکستان درک کند. ایراد این مطلب بسیار مهم است که از جمله ۶۳ ملیارد دالر که قرار است در سیپیک به مصرف برسد، نزدیک به ۴۸ ملیارد دالر از سوی کمپنی های چینایی در قالب سرمایه گذاری در پاکستان بوده که شامل قرضه نخواهد بود. یعنی قرض پاکستان نزدیک به ۱۵ ملیارد دالر خواهد بود. در کنار بندر گوادر و زیرساخت های مرتبط به آن نقشه بحر عرب نیز تغییر خواهد کرد. سیپیک در منطقه خودمختار سینگیانک ایغور جمهوری خلق چین؛ گوادر و کاشغر را به هم وصل خواهد کرد و تمام مناطق دور و نزدیک توسعه خواهند یافت تا از تاثیرات مثبت سیپیک در منطقه اطمینان حاصل شود. گفته می شود که سیپیک نه تنها فرصت های اقتصادی را برای پاکستان مهیا خواهد ساخت بلکه چین را به شکل فزیکی با بازار های آسیا، اروپا و سایر کشورها وصل میکند. هم اکنون نزدیک به ۸۰ درصد نفت چین از طریق تنگه مالاکا به شانگهای انتقال می یابد (۱۶۰۰۰ کیلومتر مصافه دارد و ۲الی ۳ ماه را در بر میگیرد). با فعال شدن بندر گوادر این فاصله به ۵۰۰۰ کیلومتر کاهش می یابد.
بر بنیاد روزنامه چین، در صورتیکه تمام فعالیت های بر اساس جدول زمانی و شکل درست پیش برود، از طریق توافقات ۲۱گانه که شامل انرژی گاز، ذغال و آفتابی میشود؛ ۱۶۴۰۰ میگا وات انرژی را تهیه می کند. به ارزش ۱۱ ملیارد دالر امریکایی پروژه های عمرانی و ۱۱۰۰ کیلومتر شاهراه بزرگ که شهر های لاهور و کراچی را با هم وصل می کند، ساخته خواهد شد؛ در حالیکه شاهراه کاراکورام میان راولپیندی و مرز چین بازسازی و دوباره ساخته می شود. خط آهن مرکزی پیشاور و کراچی هم تا دسامبر ۲۰۱۹ ارتقا خواهد یافت تا قطار بتواند الی سرعت ۱۶۰ کیلومتر در یک ساعت در آن رفتار کند.
شبکه قطار پاکستان به شکل تدریجی با شبکه قطار چین جنوبی سینکیانگ درکاشغر وصل خواهد شد. اعمار خطوط لوله به منظور انتقال گاز و نفت جز این پروژه بوده و به ارزش ۲.۵ ملیارد دالر خط لوله میان گوادر و نواب شاه اعمار خواهد شد تا نفت را از ایران انتقال دهد. نفت خاور میان در بندر گوادر تخلیه شده و از طریق دهلیز به چین انتقال خواهد یافت که از این طریق سفر ۱۲۰۰۰ کیلومتری به ۲۳۹۵ کیلومتر کاهش می یابد. این دهلیز به مثابه راه ابریشم دریایی بوده که پیش بینی می کند که ۳ ملیارد مردم را در آسیا، اروپا، افریقا با هم وصل کند. با آغاز فعالیت این بندر، رشد اقتصادی پاکستان گسترش یافته و به شمول افغانستان، ازبکستان برای کشورهای آسیایی مرکزی به دروازه ورودی مبدل خواهد شد، و همچنان سریلانکا، ایران و سینکیانگ را به حمل ونقل دریایی وصل می کند. سکتور خصوصی به ارزش بیش از ۳۳ ملیارد دالر امریکایی در بخش انرژی سرمایه گذاری نموده تا کمبود دوامدار انرژی پاکستان را کاهش و از بین ببرد. هم اکنون این کشور با کمبود بیش از ۴۵۰۰ میگاه وات انرژی مواجه بوده که بر بنیاد تخمین، ۲ الی ۲.۵٪ تولید ناخالص داخلی پاکستان را تشکیل می دهد. توقع میرود که به شکل مجموعی ۳۳ ملیارد دالر در پروژه های سکتور انرژی سرمایه گذاری شود، تولید انرژی نقش مهم و اساسی را در پروژه سیپیک دارد. توقع می رود که میان سال های ۲۰۱۸ الی ۲۰۲۰ زیرساخت های ساخته شود که توانایی تولید بیش از ۱۰۴۰۰ میگاه وات انرژی را داشته باشد و این جز پروژه های سریع “محصول اولیه” این دهلیز می باشد.

منطقه بالتستان از بهر صادرات میوه مانند آلوبالو، زردآلو و سیب مشهور است، بنا بر این سیپیک به دلیل مهیا ساختن فرصت های سرمایه گذاری برای سرمایه گذاران این محل؛ گاو شیری محسوب می شود. این دهلیز منفعت و درآمد بیشتر را برای تاجران محلی مهیا نموده و آنها را کمک می نماید تا سود شان را به دلیل افزایش در فروشات و پس انداز در مخارج حمل و نقل افزایش دهند. هم اکنون میوجات این منطقه توسط تزانزیت هوایی از راه دوبی صادر می شود؛ درصورتیکه میوه جات این منطقه از طریق دهلیز اقتصادی پاکستان و چین از راه سینکیانگ صادر شود، مصارف آن کاهش یافته و زمان کم در بر خواهد گرفت. سیاحت که هم اکنون بخش درآمد غیر محسوس ما را تشکیل می دهد، با فعال شدن این دهلیز اقتصادی افزایش چشم گیری خواهند نمود. به باور برخی افراد، سیپیک سیاحت را به ۷۳۰۰۰ کیلومتر مربع مساحت گسترش خواهند داد. این منطقه بنام بهشت کوهستانی یاد می شود، از آنجائیکه این منطقه خانه برای ۵ تا از قله های هشت هزار ارتفاعی است، (قله های بیش از ۸۰۰۰ متر)، همچنان بیش از ۵۰ کوه بیشتر از ۷۰۰۰ متر ارتفاع در این محل موقعیت دارند. همچنان دومین بلندترین قله جهان ک ۲ (K2) و نانگا پربت در این منطقه وجود دارد. ک ۲ (K2) دومین کوه پر ارتفاع بعد از کوه ایویریست در جهان است. این کوه در مرز میان بالتستان، در منطقه گلجیت بالتستان پاکستان و تاشقرغان تاجک منطقه خودمختار سینگیانگ چین موقعیت دارد.
به هر صورت، دهلیز اقتصادی پاکستان و چین با انتقاد ها و ذهنیت های منفی برخی از کشور ها که پیشرفت پاکستان و چین را برای خود شان تهدید می پندارند، مواجه شده اند. و سرمایه گذاری در پروژه های آینده سیپیک بستگی به توانایی تحلیل آنها دارد، داشتن ذهنیت منفی درک و دانستن منفعت های دهلیز اقتصادی را دشوار می سازد. یافته های یک تحقیق انلاین که توسط انستیتوت پاکستان – چین تحت نام “تحلیل ذهنیت و آگاهی مردم با در نظرداشت تاثیرات و مشکلات که پاکستان از بهر عضویت در سیپیک با آن مواجه خواهد شد” انجام شد، نشان می دهد که مردم تا حدودی با واقعیت دهلیز اقتصادی پاکستان و چین همسو نیستند. بنا بر این حکومت پاکستان مکلف است تا خلاهای سیاستگذاری شان در این زمینه را دریافت نموده و تلاش ها و برنامه های درست را به منظور پیشکش کردن تصویر درست از سیپیک، روی دست گیرند، زیرا مخالفان پاکستان از تمام رسانه های بویژه رسانه های اجتماعی به منظور کم رنگ نشان دادن این دهلیز استفاده نموده و تبلیغات منفی را انجام می دهند.
پاکستان باید یک گروپ از اشخاص مجرب و متخصص رسانه یی را توظیف نمایند تا با انجام تحقیقات مبتنی بر شواهد در مورد فلسفه وجودی سیپیک به مردم معلومات ارائه نمایند؛ تمام بخش های رسانه ها و نهادهای اکادمیک را سهیم نموده تا در مورد اهمیت سیپیک به سطح این کشور به مردم معلومات داده و با اجرایی شدن این دهلیز چه تغییراتی در زندگی مردم پاکستان ایجاد می شوند معلومات ارائه نمایند؛ نقش این دهلیز اقتصادی را در سطح بین امللی برجسته ساخته تا سرمایه گذاران خارجی برای سرمایه گذاری در پاکستان تشویق گردند؛ از نشر و پخش اعلامیه های مطبوعاتی در مورد سیپیک در مورد موضوع معیین و به اسرع وقت اطمینان حاصل نمایند؛ این گروپ همچنان موظف باید باشند تا یک تعداد افراد را در مورد مهارت های رسانه ای تحت آموزش قرار داده تا آنها در مورد منفعت این دهلیز اقتصادی مقاله نوشته و کمپاین های منفی در برابر این پروژه بزرگ را خنثی نمایند؛ و همچنان با نشر هفته نامه، ماهنامه، مجله های فصلی، سالانه و در دوسال یک بار و همچنان ژورنال ها برای شرکا، نهادهای اکادمیک، محصلین، ۤپژوهشگران و تاجران، نموده تا در مورد منفعت این دهلیز معلومات دهند.
در کنار این همه، حکومت پاکستان نباید فراموش کند که جمهوری خلق چین زمانی در این پروژه سرمایه گذاری کرد که پاکستان با کمبود شدید انرژی مواجه بود، رشد اقتصادی این کشور کند شده بود و همچنان بنیادگرایی و هراس افگنی افزایش یافته بود. پروژه های انرژی سیپیک تقریبآ کمبود شدید انرژی یک دهه این کشور را در مدت ۳۲ ماه خاتمه داد. بسیاری از کشور بعد از آن به رفاه و پیشرفت دست یافته اند که سیاست های جیوستراتیژیک شان را کنار زده و بر واقعیت های جیو اقتصادی متمرکز شدند. تشکر و قدردانی می کنیم از جمهوری خلق چین، پاکستان هم اکنون اهمیت جیو اقتصادی را بعد از آن درک کرد که سرمایه گذاری های خارجی با آغاز فعالیت سیپیک به این کشور سرازیر شد و این خود باعث مشخص نمودن و تعیین سرنوشت نسل های آینده پاکستان خواهد شد. بنآ این مسوولیت اخلاقی، اجتماعی و ملی مردم پاکستان است تا از سیپیک و تمام پروژه های مرتبط به آن دفاع و حمایت نموده و در خدمت آن باشد.

نویسنده: سی اندریو C. Andrew