سیطره افراطی‌ها

  • انتشار: ۲۲ سرطان ۱۳۹۶
  • سرویس: اجتماعیدیدگاه
  • شناسه مطلب: 26275

داعشیان و طالبان تنها افرادِ مسلحِ نامنظم و جنگجویانی با پرچم سیاه و سفید نیستند که در پی‌کشتن بی‌گناهان باشند، ارعاب و ایجاد دلهره را در میان مردم به‌گسترانند، فقط انتحار کنند و مرگ بیافرینند، به قوانین بین‌الملل و حقوق مدرن بی‌توجه باشند و در عوض به دادگاه‌های‌صحرایی افتخار نمایند.

داعش و طالب قرائتی از انحصارگرایانه، واپس‌گرایانه، روستایی و منهای خرد از دین است که به فعلیت درآمده و به قدرت دست یافته است. قرائتی که کرامت انسانی را بی‌معنا می‌پندارد.

دست‌آوردهای مادی و معنوی انسانی و حقوق بشری را هیچ می‌داند. به گذشت‌زمان و واقعیت‌های زندگی توجه ندارد. اساساً زندگی در این دنیا را حقیر و پست می‌شمارد که نباید برای آن تلاش کرد؛ اما اشکال ندارد، آنان برای به‌دست آوردن آن، به هر جرم و جنایتی، دست زنند.

حفظ قدرت برای آنان از هر واجبی عینی، واجب‌تر است. همه چیز حرام است، مگر حکم حلال بودن را آنان صادر نمایند. آنان، بخاطر تارموی زنان و آستین‌کوتاه پیراهن مردان، از خشم مستقیم خدا حکایت می‌کنند؛ وخشونت خود را برسر مردم فرو می‌کوبند؛ اما کاری به تامین معیشت مردم و برقراری عدالت در جامعه ندارند.

دیگران، نمی‌توانند فهمی از دین داشته باشند و آن را در زندگی به کارببندند؛ چرا که همه بیراهه و انحرافی است. فهم دین را باید از فهم آنان فهمید. یعنی مردم باید در جستجوی فهمِ فهم از دین باشد، نه فهم دین. هر تفکر جدای از تفکر آنان کفر است. چنین می‌نمایاند که در پندار آنان، جامعه هر قدر واپسگرا‌تر باشد، با ایمان‌تر و هر قدر پیشرفته‌تر باشد، بی‌ایمان‌تر است.

بابراین، این تفکر، متعلق به جغرافیای خاص و و مذهب خاص نیست. این تفکر به لحاظ جغرافیایی مکانی و مذهبی، همه‌جا وجود دارد؛ لذا می‌توان گفت؛ هرجا عمامه بود؛ ولی علم نبود. هرجا صورت اخلاقی نمایان بود؛ اما از سیرت اخلاقی خبری نبود. هرجا برق سلاح تکفیر، چشم‌ها را خیره کرد؛ لیکن صلاح تفکر به ذهن‌ها نیامد. هرجا از حاکمیت خدا گفته شد؛ ولی حکومت مدعی دین‌داری مردم را به بند کشید؛ هرجا از کارکرد جندالله، تحسین به عمل آمد؛ اما در نهایت جیب مردم خالی و جیب حاکمان فربه گشت، آنجا، افراطی‌ها سیطره دارد و واپسگرایی‌ها حاکمیت؛ فرقی نمی‌کند، به‌لحاظ فکری باشد یا به‌لحاظ عملی، با پرچم سیاه باشد یا سفید یا اصلا بدون پرچم؛ و این‌گونه است؛ که چشم‌اندازِ چیره شدن براین تباهی فکری، تیره‌وتار جلوه می‌کند.

داکتر سید جواد سجادی

نظرات(۱ دیدگاه)

نظر شما چیست؟