دیپلومات: بدبینی مردم نسبت به حکومت افغانستان روز به روز بیشتر می شود

یک رسانه خارجی در مورد وضعیت فعلی افغانستان نوشت که سران حکومت وحدت ملی هیچ علاقه ای برای از بین بردن فساد ندارد و این دلیل و دلایل دیگر باعث شده است تا مردم افغانستان نسبت به اعمال حکومت وحدت ملی بدبین تر شود.

نوا کوبرن در یادداشتی برای دیپلومات نوشت:بدبینی مردم افغانستان در قبال دولت وحدت ملی به‌صورت روزافزون در حال افزایش است.

دیپلومات در حالی‌که دولت ترامپ همچنان به بحث در مورد تعداد نیروهای نظامی‌اش در افغانستان ادامه می‌دهد، هفته‌ گذشته در این کشور یک رویداد بی‌سابقه اتفاق افتاد: به هواپیمای عبدالرشید دوستم معاون اول رییس‌جمهور افغانستان اجازه‌ نشست در فردوگاه مزار شریف داده نشد.

در ادامه این یادداشت آمده است: معاون اول رییس‌جمهور افغانستان اخیراً ائتلافی سیاسی را با عطامحمد نور و دیگر مقام‌های برجسته‌ که قبلاً به حکومت مورد حمایت جامعه‌ جهانی وفادار بودند، تشکیل دادند. به نظر می‌رسد که حکومت هم تلاش‌ها برای تضعیف این ائتلاف جدید را آغاز کرده است.

ایجاد این ائتلاف‌ها و ادامه‌ نارضایتی‌های سیاسی، پایه‌های لرزان دولت وحدت ملی را که امریکا امیدوار است بتواند ازطریق گفت‌وگوی صلح با طالبان ثبات در این کشور را برگرداند، تهدید به فروپاشی می‌کند. این مساله هم‌چنان نقش نظامیان امریکایی را در حمایت از دولت وحدت ملی که به‌طور روزافزون مشروعیت خود را نزد مردم از دست می‌دهد، مبهم می‌سازد. امریکا از تضعیف مشروعیت رهبران دولت وحدت ملی افغانستان باید عمیقا نگران باشد.

طی هشت سال گذشته من و همکارم انا لارسن، استاد علوم سیاسی در دانشگاه لندن در همکاری با انستیتوت صلح امریکا، مشغول یک سلسله گفت‌وگوها و مصاحبه‌ها با مردم در شماری از ولسوالی های در سراسر افغانستان بوده‌ایم. این‌که مردم عادی افغانستان چگونه به حکومت نگاه می‌کنند؛ نتایج نظرسنجی اخیر ما نشان می‌دهد که مردم تمایلات نگران‌کننده و آزاردهنده‌ای دارند.

کوبرن نوشت: در حالی‌که بسیاری از افغان‌ها در سال ۲۰۱۴ از ظرفیت‌های حکومت در امر اصلاحات، رشد اقتصادی و تامین ثبات خوش‌بین بودند، اما با گذشت سه سال، تقریبا تمامی این خوش‌بینی‌ها از بین رفته‌اند. به‌ویژه، تمامی مصاحبه‌شوندگان گفته‌اند عملکرد رهبران سیاسی افغانستان در جهت رفع مشکلات مردم، کاملا ناامیدکننده است.

همزمان با کاهش کمک‌های بین‌المللی، رهبران دولت افغانستان به‌درستی درک کرده‌اند که فرصت اندکی برای مصون‌سازی این کمک‌ها دارند؛ کمک‌های برای توسعه‌ و یا قراردادهای نظامی که جنگ‌سالاران پیشین را ثروتمند کرده است.

نویسنده ادامه می‌دهد: یک پرونده‌ نادر که ما در ولایت ننگرهار با آن روبه‌رو شدیم این بود که رییس‌جمهور غنی، حکم بازداشت یک فرمانده محلی را که در گذشته به قاچاق چوب از جنگل‌های دولتی دخیل بوده، صادرکرد، اما اندکی بعد این فرمانده از سوی فرمانده پلیس ننگرهار رها می‌شود. ننگرهار از ولایت‌هایی است که زمینه‌های خوبی تجاری با پاکستان دارد، اما فعالیت داعش نیز به همین‌گونه در این ولایت گسترده است. افرادی که در این ولایت با آن‌ها گفت‌وگو شده است دیگر به این باور نیستند که دولت علاقه‌ واقعی برای از بین بردن فساد و مبارزه با طالبان داشته باشد.

این بی‌اعتمادی با یافته‌های گسترده‌ سالانه‌ی بنیاد آسیا سازگاری دارد.در گفت‌وگویی که این نهاد با دانشجویان دانشگاه کابل که یک گروه لیبرال و جهان‌شمول محسوب می‌شود، انجام داده، این نکته روشن است که دولت اراده‌ واقعی برای حل بحران جاری ندارد. در عوض این دانشجویان می‌گویند که دوستم، نور و دیگران از سطح پایین خشونت‌ها که ادامه‌ی کمک‌های مالی و نظامی به کشور را تضمین می‌کند، سود می‌برند.

یکی از موارد نیاز نیروی بیشتر در افغانستان ممکن حمایت از تلاش‌های امریکا در این کشور باشد، اما حضورآن‌ها همچنان برای حمایت از یک راهبرد روشن دیپلماتیک نیز الزامی است. در حال حاضر، هیچ مسیر سیاسی مشخصی در این کشور وجود ندارد و پس از شش ماه، دولت باید روی یک نقشه‌ی راه صلح تمرکز کند. در غیر آن، حضور نیروهای نظامی امریکا تنها به حفظ یک بن‌بست خشونت‌بارکمک خواهد کرد؛ وضعیتی که نخبگان سیاسی افغان را غنی و درآسایش قرار می‌دهد، در حالی‌که بقیه‌ی افغانستان را درد و رنج رها نخواهد کرد.