حمله موشکی ایران و تعیین قلمرو/ مبحثی با موضوع پایگاه‌های آمریکایی در افغانستان

  • انتشار: ۳۰ جوزا ۱۳۹۶
  • سرویس: اجتماعی
  • شناسه مطلب: 24634

قبل از آغاز بحث، باید تصریح کنم که در حال حاضر احتمال هر نوع برخورد نظامی بین ایران و آمریکا ضعیف بوده و چنین اتفاقی از اولویت و دستور کار وزارت‌های دفاع هر دو کشور خارج است.

با این وجود ایران با حمله موشکی دو شب پیش، خواست که قلمرو خود را در برابر رقیبان منطقه‌ای و بین‌المللی تعیین کند. این امر صورت گرفت و مرزهای قلمرو ایران در خاورمیانه و غرب این کشور تثبیت و مشخص شد.

اگر این پیام را به مرزهای شرقی ایران نیز منتقل کنیم، سامانه موشکی ایران که در حال حاضر آماده شلیک است، چندین پایگاه نظامیان آمریکایی را در افغانستان نیز تحت پوشش قرار می‌دهد. همان‌طور که یادآوری شد، احتمال حمله نظامی آمریکا به ایران اندک است اما اگر فرض را بر این بگیریم که روزی این اتفاق بیفتد و آمریکا از خاک افغانستان ایران را هدف قرار دهد، در آن صورت چه مناطقی در افغانستان در تیررس موشک‌های ایران قرار دارد؟

صحبت از موشک‌های «شهاب»، «زلزال»، «هرمز»، «فجر»، «قدر»، «عاشورا»، «سجیل» و «فاتح» ایران نیست چون تاکنون از این موشک‌ها در میدان جنگ و برای اهدافی در خارج از مرزهای این کشور استفاده نشده است. پس محاسبه خود را روی موشک «ذوالفقار» که پریشب مورد استفاده قرار گرفت و در حال حاضر نیز در بیشتر ولایت‌های ایران آماده شلیک است، متمرکز می‌کنیم.

موشک ذوالفقار، یکی از دقیق‌ترین موشک‌های ساخت ایران است که از این پس به جمع موشک‌های بالستیک ایران اضافه شده است. موشک ذوالفقار، سر یا کلاهک جنگی «بارانی» یا «خوشه‌ای» دارد. موشک‌هایی که به کلاهک خوشه‌ای مجهز هستند، قبل از اصابت به هدف، کلاهک آنان باز شده و ده‌ها بمبچه یا بمب کوچک را بر سر هدف فرو می‌ریزند و چند ثانیه بعد، خود به محل اصابت می‌کنند. کلاهک بارانی برای از بین بردن نیروی پیاده و شکافتن زره تانک‌ها و انهدام هواپیماها طراحی شده است.

موشک ذوالفقار از سوخت یا باروت جامد بهره می‌برد و بیش از 700 کیلومتر برد دارد. این موشک، در ردیف موشک‌های نقطه‌زن مثل «تام‌هاوک» و «کروز» آمریکایی قرار می‌گیرد و برای تخریب و انهدام سنگرها و اتاق‌های فرماندهی به کار می‌رود. مزیتی که موشک ذوالفقار نسبت به تام‌هاوک و کروز دارد و همان طور هم که اشاره شد، مجهز به کلاهک خوشه‌ای است که برای بمباران و انهدام باندهای فرودگاهی نیز مناسب است. در حقیقت، موشک ذوالفقار یک هواپیمایی بمب افکن است که قبل از انفجار و کوبیدن خودش به هدف، منطقه را بمباران می‌کند.

پرتاب از لانچرهای متحرک و سیلوها در مواضع مختلف، عبور از سپردفاع موشکی با داشتن قابلیت رادارگریزی و نصب تراشه‌ها و قطعات هدایت‌شوند، از دیگر مزایای موشک ذوالفقار به شمار می‌رود. خوانندگان عزیز حتماً توجه دارند که صحبت از توانایی نظامی ایران در سطح کشورهای منطقه و خاورمیانه است و در غیرآن با توانایی و قدرت نظامی کشورهای اروپایی و غربی و حتی چین قابل مقایسه نیست.

به هر حال، اگر فرض بعید را بر این بگیریم که ایران از خاک افغانستان مورد حمله نظامی آمریکا قرار بگیرد و ایران بخواهد در واکنش به آن، پایگاه‌های آمریکا را در افغانستان هدف قرار بدهد، در آن صورت چه مناطقی در تیررس موشک‌ میانبرد و بالستیک ذوالفقار قرار دارد؟

دو فرودگاه هرات و شیندند، اهداف مناسبی برای موشک‌های ذوالفقار هستند. به رغم آن که در حال حاضر بخش عمده فرودگاه شهر هرات ملکی و غیرنظامی است اما در صورت بروز جنگ، قطعاً آمریکا از این فرودگاه برای اهداف نظامی استفاده خواهد کرد. با توجه به این امر، ایران از پایگاه‌های سپاه در منطقه مرزی «تایباد» برای شلیک موشک ذوالفقار استفاده می‌کند. با توجه به برد 700 کیلومتری موشک ذوالفقار، حتی فرودگاه شیندند که اکنون در کنترل نظامیان خارجی است، از پایگاه‌های سپاه در تایباد قابل هدف‌گیری است.

کمپ «باستیون» یا پایگاه نظامی «شوراو» در ولایت هلمند، از دیگر اهداف موشک‌های ذوالفقار است. این کمپ از مشهورترین پایگاه‌های نظامیان خارجی در افغانستان بوده که هنوز هم برای ائتلاف ناتو از اهمیت ویژه برخوردار است. در صورتی که از این پایگاه نیز علیه ایران استفاده شود، ایران به راحتی می‌تواند آن را هدف قرار دهد؛ البته با یک تفاوت که این بار، موشک‌های ذوالفقار از پایگاه‌های سپاه در ولایت زابل ایران، شلیک خواهند شد.

بد نیست از ولایت قندهار نیز در این یادداشت یاد کنیم. این ولایت برای نظامیان خارجی به ویژه نیروهای آمریکایی به منزله خیمه فرماندهی است و فرودگاه آن حکم ستون این خیمه را دارد. اگر بر اساس همان فرض بعید، آمریکا بخواهد از فرودگاه قندهار ایران را تهدید کند، بازهم موشک‌های ذوالفقار بسوی نقطه تهدید به پرواز درخواهند آمد. البته این بار نه از پایگاه‌های سپاه در تایباد و زابل بلکه از بین شن‌زارهای سیستان و بلوچستان به طرف هدف شلیک خواهند شد.

سخن پایانی این که درست است ایران در برابر تجهیزات و فناوری غرب، ضعیف است اما این نکته را نباید از نظر به دور داشت که این کشور در حال نزدیک شدن به تبادل نظامی نه تنها با کشورهای منطقه بلکه با بسیاری از کشورهای اروپایی است. اگر ایران تاکنون به این سطح از تجهیزات نظامی دست پیدا نکرده بود، یک لحظه بقای این نظام برای آمریکا و اسرائیل قابل تحمل نبود.

محمد مرادی

نظرات(۱ دیدگاه)

نظر شما چیست؟