تهدیدششم برای امنیت ملی امریکا و پایان بازی چند پهلوی پاکستان

جنرال جوزف دانفوردِ رییس ستاد ارتش امریکا به‌دنبال اظهارات جنرال جان نیکلسون، گفته که اگر قرار باشد تهدید ششم را برای امنیت ایالات متحده امریکا در نظر بگیریم، آن پاکستان خواهد بود.

این گپ نو وتازه ایست که مورخ 28 فیبروری مطابق 9 حوت اظهارداشته است.

آقای دانفورد که در انستیتیوت بروکینگز در یک برنامه بررسی اولویت‌های امنیتی امریکا در پاسخ به پرسش‌ها،گفته است که پاکستان را در کنار پنج نگرانی چون روسیه، چین، ایران و کوریای شمالی، به عنوان نگرانی ششم امنیت ملی امریکا توصیف کرده است.

وی در پاسخ به سوالی گفته که « من فکر می‌کنم که اگر تهدید دیگری به فهرست تهدیدهای ایالات متحدۀ امریکا اضافه شود، آن پاکستان خواهد بود.»

پیشتر از این، جنرال نیکلسون؛ فرمانده عمومی ناتو در افغانستان گفته بود که پناهگاه‌های امن برای تروریستان در خاک پاکستان، مبارزه قاطع در افغانستان علیه افراط‌گرایی را ناممکن ساخته است. به باور او باید ریشه‌های تروریزم ابتدا از خاک پاکستان خشکانیده وازبین برده  شوند.

پاکستان در مدت بیش از ۱۵ سال اخیر به عنوان یک متحد استراتیژیک امریکا در منطقه نقش چندپهلو بازی کرده و هیچ قدم راستی در جهت مبارزه با تروریزم نبرداشته است. از یک‌سال به این‌طرف اما، دیدگاه‌های جهانی به‌خصوص امریکا نسبت به نقش پاکستان عوض شده است.

این رویکرد جدید در میان تصمیم‌گیرندگان اصلی در سیاست‌گذاری‌های نظامی جهانی امریکا موجب این خواهد شد که افکار عمومی در سطح جهان در خصوص پاکستان دچار تغییرهای جدی گردد.

پاکستان در ۱۵ سال گذشته توانست افکار جهانی را در راستای منافع خود به درستی مدیریت کند و با همۀ سنگ‌اندازی‌ها در جهت مخالف برنامه‌های مبارزه با تروریزم جهانی، در پهلوهای مختلف از جناح‌های مختلف منطقه‌یی و جهانی باج بگیرد. اما حالا که جنرالان ارشد امریکایی با داشتن تجارب کافی نظامی در منطقه؛ پی برده و جدی در برابر نقش تروریزم‌پروری پاکستان صحبت می‌کنند و حتا آن کشور را تهدیدی علیه امنیت ملی امریکا قلمداد می‌کنند، معلوم می‌شود که فصل بازی چندپهلوی پاکستان به سر رسیده است. ما انتظار اقدامات عملی وخنثی ساختن این پلان های شوم هستیم.

شاید یکی از دلایلی که پاکستان را در رسیدن به اهداف منطقه‌یی‌اش کمک کرد، سیاست‌های ناحساب‌شده‌یی بود که از آدرس حکومت کرزی به چپ‌وراست چون آب‌وآتش پرتاب می‌گردید. آقای کرزی در دو دوره زعامتش بیش از بیست سفر به پاکستان داشت و تلاش‌های یک‌جانبۀ زیادی کرد تا بتواند در موردی با پاکستان کنار آید، اما با همه این تلاش‌ها پاکستانی‌ها با وی بازی طفلانه‌یی در پیش گرفته بودند و هرگز هم حساب درستی روی کرزی باز نکردند. گفته می شود که خرم ریس دفتر ، فاروق وردک ، رحیم وردک وغیره دربازی دادن کرزی وجدا ساختن ان از غرب وامریکا زیاد نقش داشتند. سیاست‌مداران کارکشتۀ پاکستان که می‌دانستند تمام تلاش کرزی برای حفظ قدرت است و برنامۀ دیگری ندارد، گاهی با چند حرف دروغ او را خوشحال می‌کردند و برخی اوقات با تهدیدهای زیرزمینی کرزی را کنترول می‌کردند و زمانی هم با وعده‌های همکاری در حفظ چوکی‌اش وبس.

همین بازی خام افغانستان و عدم برخورد قاطع و شفاف، موجب شده بود که جهان نیز حرف‌های گرم‌وسردی که گاهی از آدرس افغانستان گفته می‌شد را جدی نگیرند و پاکستان با خیال آرام به بازی‌اش ادامه دهد. ورنه سه سال اول درتمام ولایات رفت امد ها جریان داشت وکدام خطری هم احساس نمیگردید تااینکه پاکستان طالبان را دوباره تنظیم ساخت وعلیه حاکمیت ملی ما اقدام صورت ګرفت.

هرچند جنجال‌های درون‌حکومتی انرژی حکومت وحدت ملی را بیشتر از مسایل مهم و اساسی به مسایل پیش پا افتاده به مصرف می‌رساند، که باید جلوی آن گرفته شود ولی با این هم این حکومت تا حدودی در سیاست‌های خارجی و تعریف یک دکترین سیاست خارجی وکنفرانس های  متعدد وجلب کمک ها توفیقی داشته است. ویک چیزی را باید حال دقیق درک کنند که هرگاه یکجا نشوند ومنافع ملی را ترجیح ندهند هردو کم می شوند وافغانستان نابود می شود.

موقف‌گیری‌های شفاف افغانستان در جلسات متعدد منطقه و جهانی و موقف‌گیری نماینده افغانستان در سازمان ملل مقابل پاکستان موجب این شده است که سرانجام برخی چهره‌های امریکایی حرکت‌های پاکستان را زیر نظر داشته باشند. آنچه را در یک ماه اخیر دو جنرال ارشد نظامی امریکا در برابر پاکستان اظهار داشته‌اند، بیانگر این است که پس از این حرکت‌های پاکستان ازهرلحاظ تحت یک دیدبانی جدی جنرالان امریکایی قرار خواهد داشت و این کشور همسایۀ ما دیگر نمی‌تواند با گرگ دنبه بخورد و با چوپان نوحه سر کند.

اما نکتۀ قابل تامل این است که با همه انتقادهای جدی هنوز ایالات متحده امریکا، در این مورد ابراز موقف رسمی نکرده و از کنار مساله با بی‌تفاوتی گذشته است. هنوز هم مسایل کلان منطقوی مورد بحث وتوافق باقدرت های بزرگ دنیا نگردیده است. ولی اهسته ، اهسته معلوم می گردد که کدام اقدام خطرناک وجدی صورت می گیرد.

اگر موقف‌گیری‌های ایالات متحده صرف یک اظهار نظر یا ابراز نگرانی در قالب حرف باشد، تاثیری بر رفتار پاکستان نخواهد داشت و همسایه ما همچنان با بی‌چشمی به رفتارهای زیک‌زاک و باج‌گیری از هر آدرس ممکن ادامه خواهد داد، چنان‌که تا حالا چنین بوده است.

در چنین وضعی نیاز است حکومت افغانستان روی موقف‌گیری‌اش پافشاری کند و ایالات متحده امریکا را متقاعد سازد که هزینۀ آوردن فشار بر پاکستان به مراتب کمتر و به صرفه‌تر از افزایش سربازان امریکایی در افغانستان و از سرگیری جنگ در کشور خواهد بود.

درین مقطع اساس تاریخی وحدت عمل حکومت ووحدت تمام اقوام ساکن کشور یک ضرورت مبرم شمرده میشود که ازهر لحاظ باید دراین زمینه کارصورت گیرد واقدامات لازم گرفته شود.

همین دیروز دردوجای مرکز کشورکابل زیباهم درشرق کابل وهم درغرب کابل دشمن توانست باسلاح های مدرن وپيشرفته وثقیله جان های شرین چندین هموطن بی گناه مارا بگیرد وموفق به پلان ها شوم انفجار وانتحارگردیدند واین پروسه ادامه دارد. می خواهند تحت نام انتقام ازانفجارات درپاکستان ازافغانستان انتقام گیرند که درمورد حکومت ومردم شریف کشور ما باید هوشیار باشند وفریب دشمنان مکار را نخورند ومتحدانه باید درجستجوی یک راه حقیقی ودرست ازبیرون رفت قضایا فعلی درکشورگردید.

خوجه صدیقی