تجربه سنگاپور در حل مشکلات حمل و نقل شهری و ترافیک

  • انتشار: ۲۶ دلو ۱۳۹۶
  • سرویس: اجتماعیدیدگاه
  • شناسه مطلب: 36926

یکی از معضلات شهری، خصوصاً در کلان شهرها آلودگی هوا، آلودگی صوتی، ترافیک، تصادف و استرس های روانی ناشی از مشکلات مذکور است. ما در کشور خود به خوبی این مشکلات را تجربه می کنیم.

اما در سنگاپور نه راه بندان یک معضل است، نه آلودگی هوا وجود دارد و نه آلودگی صوتی، نه شما پولیس ترافیک را در سرک و چهار راها می بینید،  کشمکش ها و درگیری های فیزیکی و سرو صدای کیلینرها  گوش ها را نوازش نمی کند؛ همچنان که آرنگ موتر ها  برای جلب مسافر و یا سبقت گرفتن نواخته نمی‌شود و موتری هم لحظه به لحظه به سوار شدن تعارف نمی کند، نه در موترهای عمومی فشار قبر تجربه می شود و نه بوی های رنگارنگ ناشی از عرق استشمام میشود. همچنانکه معتاد و گدا دیده نمی شود. سنگاپور چگونه مشکلات فوق را حل کرده و به یک شهری مدرن مبدل شده است؟

اول:  تعبیه زیر بناهای شهری مدرن:

طبعا ظرفیت شهری سنگاپور از این جهت بالا است. سرک های بزرگ و مناسب، سیستم مترو، زیر گذرهای کلان و پل های هوایی برای عابرین، ساخته شده است. ساختن پارکینگ برای موتورها. در سرک های کلان و پورتردد کمتر موردی به چشم می‌خورد که موتر سر سرک پارک کرده باشد. موتورها نوعا در پارکینگ های عمومی پارک می شود.

دوم:بالابردن قیمت موتر:

در سنگاپور اگر كسي بخواهد موتر بخرد باید در ابتدا شصت هزار دالر، صرفا برای جواز خرید موتر پرداخت نماید و همچنان جواز رانندگی و امثال آن را هم داشته باشد. مضاف برآن خود قیمت موتر بسیار بالا است. لذا استفاده از موتر شخصی کاهش می یابد.

سوم:

فراهم نمودن وسایط عمومی با کمیت و کیفیت:

وسایط عمومی بسیار منظم و با کیفیت در حال نقل و انتقال مسافرین است و هر کس با استفاده از آن می تواند به کارهای خود برسد.  مترو، بس و تاکسی وسایل عمومی است که در سنگاپور فعال است. استفاده از وسایط عمومی به یک فرهنگ مبدل شده است و استفاده از آن کسر شان برای کسی نیست.

چهارم:

قانون گرایی:

برای وسایط عمومی اعم از تاکسی و باس ایستگاه های مشخص وجود دارد که حق مسافر گیری در غیر از آن موارد را ندارد؛ حتی تاکسی ها نمی تواند در هرجا مسافر سوار یا پیاده کند. مسافرین هم در ایستگاه ها در صف منتظر هستند. در ایستگاه های تاکسی یک یا دو نفر موظف هستند که کنترل کنند. موترهای شخصی حق سوار نمودن مسافر ندارد. تاکسی و باس ها حق ندارد که بیش از افراد تعیین شده مسافر سوار نماید و یا کرایه بگیرد. البته اگر اشتباه نکنم تاکسی ها همه در بستی است.

پنجم:

کنترل شدید:

فوکو در ارتباط با دنیای مدرن تعبیری دارد به اسم جامعه تمام نظارت بین. مصداق این جمله را در این جا دیدم. پولیس در سرک ها دیده نمی شود. اما در جاهای مختلف کامره نصب شده است که تمام تخلفات را ثبت می کند. با متخلفین به شدت برخورد می شود. لذا به خاطر جریمه های سنگین كسي تخلف نمی کند. فی المثل جریمه نبستن کمر بند سیت سیصد دالر است. موتر ها به صورت منظم در لاین های خود حرکت می کند و مسابقه موتر دوانی و مسافر سواری به چشم نمی خورد.

ششم:

رشد فرهنگ شهری و احترام به حقوق همدیگر:

شهروندان سنگاپور هم فرهنگ شهری را رعایت می‌کنند. فی المثل کسی تلاش نمی کند که در ایستگاه ها صف و حقوق دیگران را رعایت نکند. عابرین در چهار راها پشت چراغ قرمز ایستاده میشوند؛ حتی زمانیکه موتر هم در حال تردد نباشد. در جاهای که برای عابری چراغ قرمز نیست، زمانی که یک پیاده از سرک رد می شود، موتر در فاصله یک متری ایستاده می شود تا پیاده عبور کند.

هفتم:

تغییر نگرش به داشتن موتر:

در سنگاپور غالباً موتر به عنوان یک ابزار رسیدن به هدف استفاده می شود نه به عنوان شاخص هویت و شخصیت. چون داشتن آن هزینه دارد، عموما از وسایل عمومی با کمترین هزینه استفاده می کنند و رغبت به خرید موتر هم پیدا نمی کنند.

داکتر امان الله فصیحی

نظرات(۰ دیدگاه)

نظر شما چیست؟