تجارت بر سر مرگ و زندگی

پس از سال 2005 رفته رفته خرید و فروش انتحاری در افغانستان به یک امری عادی تبدیل شده، فروشندگان و خریداران روی چند مورد از جمله قیمت کل (budget) باهم بحث می کنند.

مهمتر اینکه قیمت یک انتحاری را پولی که قرار است برای نیروهای امنیتی برای ورود مهاجم یا مهاجمان به منطقه مورد نظر پرداخت شود افزایش می دهد و به این صورت قیمت یک انتحاری به عوامل مختلف از جمله، به شدت و نوع محافظت منطقه، حضور خارجی ها، حضور مقامات، گروه سازمان دهنده و حتی مسجد و اماکن عمومی ربط مستقیم دارد.

فروشندگان و خریداران معمولان هزینه خرید یک انتحاری را براساس عوامل بالا ارزیابی و قیمت مشخص می شود.

معمولا دفاتری در افغانستان و پاکستان هستند که این معامله را انجام می دهند. در خیلی از موارد اداره امنیت ملی افغانستان مستقیم وارد عمل می شود و معامله را انجام می دهد.

آن حملاتی انتحاری که قبل از انجام از سوی امنیت ملی کشف و خنثی می شود به این معنا است که پیشنهاد خوبی برای خرید انتحاری صورت گرفته و سازمان و یا گروهی که قرار بود این حمله را راه اندازی کند، پس از دریافت پول سوژه اصلی (فرد انتحاری) را لو می دهد.

اداره امنیت ملی، بودجه خاصی در این زمینه دارد و تقریبا این اداره همه ساله میلیون ها دالر را در خرید و فروش انتحاری ها به مصرف می رساند.

چند ترفند دیگر پس از سال های 2008 به اینسو وارد این عرصه شده است. برخی از گروه های میانه رو مخالف دولت، با هماهنگی دولت برای اینکه به زعم خودشان پول بیشتری از امریکایی ها بگیرند. همواره افراد مهاجم شان را قبل از رسیدن به هدف لو می دهند.

جالب اینجاست که چند دفتر در کابل و پاکستان کارشان لابی گیری میان افراد کلیدی گروه های تندرو با مقامات دولت افغانستان هستند.  اما به نظر می رسد که تا هنوز این دفاتر نتوانستند که رابطه شان را با افراد کلیدی داعش در افغانستان برقرار کنند.

در سال های اخیر بیشتر حملات از سوی داعش انجام شد و افراد انتحاری به اهداف خود رسیدند.  حال دفاتر فعال در این عرصه تلاش می کنند تا رابطه شان را با افراد کلیدی این گروه برقرار کنند تا زمینه شکل گیری معامله با آنها نیز فراهم شود.

این بخشی از کارهای تحقیقی ام بود در سال های که در افغانستان خبرنگار بودم اما هیچ گاه این تحقیق را تکمیل نتوانستم.

محمد زرین /روزنامه نگار