تاکتیکی که دشمنان دمشق را به جان هم انداخت

  • انتشار: ۱۱ دلو ۱۳۹۶
  • سرویس: دیدگاهسیاست
  • شناسه مطلب: 36435

دوازده روز از عملیات ارتش ترکیه در منطقه «عفرین» در شمال‌غرب سوریه در مرز با ترکیه گذشت. این منطقه در کنترل شبه‌نظامیان کُرد به نام «یگان‌های مدافع خلق» یا «ی.پ.گ» عمده‌ترین گروه ائتلاف نیروهای «دموکراتیک سوریه» به شمار می‌رود که تحت حمایت آمریکا قرار دارند.

ترکیه پس از آن برای حمله به عفرین تصمیم گرفت که اطلاع یافت آمریکا درصدد تشکیل نیروهای مرزی ۳۰ هزارنفری متشکل از کُردهای شمال سوریه برای کنترل امنیت مرزهای مشترک این کشور با ترکیه و عراق است. ائتلاف نیروهای دموکراتیک سوریه، همان جریانی است که نقش بارزی در سقوط «رقه» مرکز خلافت خودخوانده داعش، بازی کرد و اکنون بخش‌های زیادی از مناطق مرزی سوریه با ترکیه را در اختیار دارد.

ترکیه مدعی است که ی.پ.گ، شاخه سوری حزب «کارگران کردستان» یا «پی.ک.ک» است. پی.ک.ک همان حزبی است که به رهبری «عبدالله اوجلان»، سال‌ها است با ترکیه مبارزه می‌کند. ترکیه، هدف از عملیات علیه مواضع کُردها را برقراری یک نوار امنیتی در جنوب مرز ترکیه اعلام کرده است. ترکیه را در این عملیات که «شاخه زیتون» نامیده می‌شود، نیروهای «ارتش آزاد سوریه» و شبه‌نظامیان چند جریان تروریستی از جمله «جیش‌الحر» و «جبهه‌النصره» در چارچوب «نیروهای سپر فرات» یاری می‌کنند.

ارتش آزاد سوریه و جبهه‌النصره، از دشمنان اصلی دولت سوریه به شمار می‌روند که پنج‌سال است با دولت مرکزی درگیری دارند. البته گروه ی.پ.گ که با ترکیه، ارتش آزاد و جبهه‌النصره درگیر است نیز با دولت سوریه میانه خوبی ندارد و تاکنون بارها درگیری‌های خونینی نیز باهم داشته‌اند. در واقع، جنگ فعلی در عفرین بین دشمنان دولت سوریه جریان دارد. به همین خاطر است که دمشق و متحدان آن مثل ایران و روسیه، به عملیات ترکیه در عفرین، واکنش تندی نشان نداده‌اند زیرا وارد شدن خسارت به هر دوطرف، به نفع دولت سوریه و متحدان آن است. حتی شواهد میدانی حاکی است که عملیات ترکیه در عفرین، با چراغ سبز روسیه، انجام شده است زیرا وقتی ترکیه شروع به گلوله‌باران تعدادی از روستاهای اطراف منطقه عفرین کرد، روس‌ها نیروهای خود را از این مناطق عقب کشیدند و حال آنکه می‌توانستند با هشدار به ترکیه مانع گلوله‌باران مراکز استقراری خود شوند.

از طرف دیگر، آمریکا مخالف عملیات ترکیه در عفرین است؛ به همین خاطر ترامپ چهارشنبه هفته گذشته، در تماس تلفنی با رجب طیب اردوغان رئیس‌جمهور ترکیه، خطرات این عملیات را برای اهداف مشترک آنکارا و واشنگتن در سوریه، گوش‌زد کرد.

با این وجود، آمریکا خاصیت ذاتی و نامردی خود را در این قضیه نیز به نمایش گذاشت و آشکارا از حمایت مستقیم کُردها خودداری کرد و آنان را سپر گلوله‌های ترکیه قرار داد.

به نظر می‌رسد که شاخ‌به‌شاخ شدن دشمنان دولت سوریه مثل ارتش آزاد و تروریست‌ها و شبه‌نظامیان کُرد از یک‌طرف و آمریکا و ترکیه از طرف دیگر، یک تاکتیک حساب شده دمشق و متحدان آن بوده است. پس از گذشت دو سال از بحران سوریه و عدم توانایی مقابله نیروهای دولتی در دو جبهه با تروریست‌ها و شبه‌نظامیان کُرد، دمشق در مشاوره با متحدان خود، نظامیانش را از مناطق کُردنشین این کشور خارج کرد. این عقب‌نشینی باعث شد که پنج شهر مرزی با ترکیه به دست کُردها بیفتد و سپس تشکیل سه کانتون یا اقلیم عفرین، کوبانی و جزیره به دست کردها که ترکیه آنان را برای خود تهدید می‌داند، به وجود بیاید. از این لحظه به بعد، نخست کُردها و داعش در مقابل هم قرار گرفتند که عملیات سنگین داعش به کوبانی پیش آمد و سپس ترکیه در مصاف کُردها قرار گرفت که عملیات عفرین ماحصل این رویارویی است. این تاکتیک بشار اسد و متحدانش خوب جواب داد که در نتیجه آن، دشمنان دمشق به جان هم افتادند. البته همان‌طور که رئیس‌جمهور ترکیه از آمادگی ارتش این کشور برای آغاز عملیات دیگری در نزدیکی شهر «منبج» خبر داده، تحقق این امر، بیش از پیش آنکارا و واشنگتن را رو در روی هم قرار خواهد داد زیرا در حال حاضر ده‌ها نظامی آمریکایی در شهر منبج که در اختیار کُردها است، مستقر هستند.

سخن پایانی این که با وجود نشست «سوچی» دیروز و امروز در روسیه، روزنه‌ای برای حل بحران در سوریه دیده نمی‌شود. اگر ترکیه عملیات خود را گسترش دهد، اتحادیه اروپا نیز وارد بحران سوریه خواهد شد همان‌طور که اکنون آلمان برخی از همکاری‌هایش را با ترکیه متوقف کرده است. با این وجود، کشورهای عضو ناتو در برابر ترکیه که عضو ناتویی این سازمان است، از انعطاف بیشتری کار خواهند گرفت تا آنکارا مجبور به خروج از این سازمان نشود. از طرف دیگر، اکنون ترکیه با ایران، رویکرد مشترکی در قبال همه پرسی استقلال اقلیم کردستان عراق و موضوع فلسطین دارد، این در حالی است که روابط ترکیه با آمریکا در بدترین حالت واقع شده است. بنابراین، در حال حاضر، بحران سوریه به نفع دمشق و متحدان آن به پیش می‌رود. اکنون به مسکو، تهران و دمشق مربوط است که چگونه اوضاع را مدیریت کنند تا موازنه به نفع آنان باقی بماند.

مرادی

نظرات(۰ دیدگاه)

نظر شما چیست؟