اوباما در آخرین سخنرانی ریاست جمهوری اش، توافق هسته ای با ایران را یکی از دستاوردهایش نامید

باراک اوباما آخرین سخنرانی ریاست جمهوری اش را در مرکز همایش «مک کورمیک» در شهر شیکاگو برگزار شد، اوباما در سخنرانی خود، توافق هسته‌ای را یک پیروزی برای دیپلوماسی نامید و گفت که این توافق تهدیدی مهم را ریشه‌کن کرد.

باراک اوباما در بخشی اظهارات نطق پایان کار ریاست جمهوری در شهر شیکاگو گفت: «اگر هشت سال پیش به شما می گفتم که آمریکا از رکود بزرگ خارج خواهد شد و صنایع موترسازی کشور بار دیگر احیاء می شود و بزرگترین اشتغالزایی در تاریخ آمریکا صورت خواهد پذیرفت، و اگر به شما می گفتم که فصل تازه ای در مناسبات با مردم کوبا باز خواهیم کرد، برنامه تسلیحات هسته ای ایران را بدون شلیک یک گلوله تعطیل خواهیم کرد، مغز متفکر حملات 11 سپتامبر را نابود خواهیم کرد، و اگر به شما می گفتم که در بحث برابری درباره ازدواج (همجنسبازان) برنده خواهیم شد و حق برخورداری از بیمه و بهداشت و درمان را برای بیست میلیون دیگر از هموطنانمان به دست خواهیم آورد و اگر هریک از این حرفها را بیان می کردم، ممکن بود بگویید که نگاه ما خیلی بلندپروازانه است.اما ما این کارها را انجام دادیم. این همان کاری است که شما انجام دادید. شما عامل ایجاد تغییرات بودید. برای پاسخگویی به امید مردم و به علت اقدامات شما، آمریکا درمقایسه با زمانی که ما کارمان را شروع کردیم، قدرتمندتر و کشوری بهتر شده است.»

باراک حسین اوباما چهل و چهارمین رئیس جمهوری آمریکا و نخستین رئیس جمهوری آفریقایی تبار این کشور، که هشت سال پیش در میان بهت و حیرت مردم آمریکا و جهان در شیکاگو سخنرانی پیروزی خود را ایراد کرد، در ساعت هشت دیشب (سه شنبه) به وقت محلی در اجتماعی بی سابقه و با حضور نزدیک به 20هزار نفر از حامیان و طرفداران خود در همین شهر، نطقی ایراد کرد که گر چه به همان اندازه پرشور و با هیجان بود، اما با نطق پیروزی وی یک تفاوت عمده داشت و آن اینکه زنگ خطری بود درباره آنچه که مردم آمریکا با ورود دونالد ترامپ رئیس جمهوری منتخب به کاخ سفید باید خود را برای رویارویی با آن آماده کنند.

در حالی که نطق های خداحافظی روسای جمهوری آمریکا دست کم در دهه های اخیر معمولا بصورت بیانیه هایی نسبتا کوتاه و از درون یکی از تالارهای کاخ سفید ایراد می شد، این سخنرانی بیشتر به بیعتی دوباره با مردمی می مانست که برای وداع با او گرد آمده بودند و پیام هشداری بود درمورد خطراتی که آینده آنها را تهدید می کند.

به عبارت دیگر آنچه در این سخنرانی تقریبا یک ساعته بوضوح محسوس بود، بدون اشاره مستقیم تاکید بر تفاوت آشکار میان دیدگاه ها و سیاست های اوباما با آنچه بود که رئیس جمهوری آینده آمریکا وعده به اجرا در آوردنش را داده است .

اوباما درحالی که در این سخنرانی بظاهر قصد تشریح میراث هشت سال حضور خود را در کاخ سفید داشت و در این رهگذر به نمونه هایی نظیر عادی سازی روابط با کوبا، عقد توافق هسته ای با ایران و به تصویب رساندن نظام بیمه های درمانی برای مردم کشورش اشاره کرد، عملا کوشید تا زمینه ای برای مقایسه آرمان های اصلی دموکراسی آمریکایی، که او خود را حامی آنها می داند، با سیاست هایی که این آرمان ها را به مخاطره می افکند، به وجود آورد.

اوباما که هشت سال پیش شعار «بله ما می توانیم» را جزئی از بخش های مختلف سخنرانی پیروزی خود کرده بود، در پایان این سخنرانی بار دیگر بر این شعار تاکید کرد که «بله ما می توانیم» و در نهایت زمان فعل این جمله معروف را به گذشته تغییر داد و گفت که «بله ما توانستیم».

اما اینکه آیا نخستین رئیس جمهوری رنگین پوست آمریکا، که بنیادش بر تبعیض بین مهاجران سفیدپوست انگلوساکسون و پروتستان (WASP) با دیگران از جمله سرخ پوستان ساکنان نخستین قاره آمریکا و نیز برده داری بنا شد، حقیقتا در هشت سال «توانسته باشد» یا نه، سوالی است که تاریخ بزودی به آن پاسخ خواهد داد.