آنچه که بر تبیان رفت

  • انتشار: ۹ جدی ۱۳۹۶
  • سرویس: اجتماعیدیدگاه
  • شناسه مطلب: 35038

آنچه که در تبیان اتفاق افتاد یک مانور نه مذهبی و استخباراتی بلکه تایید یک جنگ تمام عیار دینی و اسلام ستیزانه بود.

وجود هزاران خانه فحشا  که بدون هیچ گونه امنیت در فضای محافظت شده به سر می برند، نیز این مورد را تایید و تصدیق می کند.

من موافق حمله به کنسرت ها و فحشا خانه ها نیز نیستم ولی آنچه که بر تروریستان تهمت زده شده الحق (افراطی بودن و اسلامگرا بودن) که به عنوان بزرگترین دروغ تاریخی میراث خواهد ماند.

اینجا اما یک جنگ بزرگ دینی جریان دارد، با حمله به مراسم های دینی و یا نوعی از تجمعات دینی، شیعه و سنی را از مساجد و حتی مراکز فرهنگی شان با ترور و وحشت دور کرده اند.

توجیه این کشتن ها توسط برخی از فعالین بدنی و معدنی که خود دین ستیز هستند و احتمالا با کشته شدن این جماعت خوشحال می شوند و بصورت دیکته ای(پروژه ای) و شخصی، همان ادعای بالا را تایید می کند.

حالا اگر فرض کنیم آقای حسینی مزاری(رییس مرکز تبیان) وابسته باشد، کی وابسته نیست؟ و چرا تنها وابسته بودن به ایران جرم است؟

اگر این مرکز را بخاطر وابسته بودن آن مورد حمله قرار داده اند، مسجد الزهرا، باقرالعلوم، امام زمان، مساجد سنی های کشور، مراسم های ماه محرم و… به دلیل کدام وابسته گی و با کدام کشور مورد حملات نامردانه و وحشیانه قرار گرفته اند؟!

افلا تعقلون

سید محمد آقا هاشمی پروانی

نظرات(۰ دیدگاه)

نظر شما چیست؟