بورسیه های تحصیلی کجا می رود؛ چرا مهدی جعفری کمک قبول نمی کند؟

اطلس پرس- مهدی جعفری، دانشجوی نخبه افغانستانی که رتبه یک کنکور کارشناسی ارشد سال 96 در رشته زمین شناسی را از آن خود کرده است، بدلیل مشکلات مالی از تحصیل انصراف داده است.
این دانشجوی نخبه که در چندین گرایش در رشته زمین شناسی رتبه تک رقمی آورده است، چند روزی است که به بحث داغ و جنجالی شبکه های اجتماعی بدل شده است.
در دو روز اخیر افراد زیادی از نقاط مختلف جهان اعلام آمادگی کرده اند که هزینه های تحصیل مهدی را تقبل کنند، اما او گفته است که این کمک ها را نمی پذیرد و حاضر نیست با هزینه فرد یا گروهی وارد دانشگاه شود.
مهدی جعفری می گوید : من می خواهم برای یکبار هم که شده این مساله رسانه ای شود که چرا افرادی مثل من تنها بدلیل نداشتن مخارج تحصیلشان، از تحصیل باز می مانند؟
از سوی دیگر هر ساله در رسانه ها گفته می شود که تعداد زیادی بورسیه(500 عدد) برای دانشجویان مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد و دکترا در نظر گرفته می شود، اما اینکه این بورسیه ها به چه کسانی تعلق می گیرد، جای سوال است.
تعداد زیادی از نخبگان علمی هستند که در سالهای اخیر رتبه های تک رقمی کنکور را از آن خود کرده اند اما هیچ یک از آنها شامل بورسیه نشده اند، در یکی از موارد که در سال 93 اتفاق افتاد، یک دانشجوی نخبه که رتبه یک رشته زمین شناسی را کسب کرده بود، بعد از شش ماه دوندگی در اداراتی مثل کنسولگری و سفارت افغانستان، درخواست بورسیه اش رد شد.
با این حال از سرنوشت بورسیه هایی که سالانه برای مهاجرین داخل ایران در نظر گرفته می شود، اطلاع چندانی در دست نیست و معلوم نیست که چه کسانی از این بورسیه ها استفاده می کنند.
تعدادی از دانشجویان مهاجر معتقدند که این بورسیه ها برای کسانی است که حداقل با یک وزیر یا وکیل رابطه ای داشته باشند، برخی دیگر از خرید و فروش این بورسیه ها سخن می گویند.
واقعیت این است که ضابطه مشخصی در این ارتباط وجود ندارد و متاسفانه خلا قانونی در این زمینه باعث شده است تا بورسیه ها در دسترس کسانی قرار بگیرد که بخاطر روابطی که دارند، آن را تصاحب کنند.
در برخی موارد شاهد هستیم که شخص دریافت کننده بورسیه، با معدلی پایین وارد دانشگاه شده و بعد از چند ترم مشروطی، از دانشگاه اخراج می شود و این فرصت که می تواند برای یک فرد مستعد سکوی پرتابی به افقهای روشن باشد، بسوزد.
در روزهای اخیر افرادی پیدا شدند تا هزینه تحصیل مهدی را تمام و کمال و بدون هیچ منتی پرداخت کنند، اما مهدی از دریافت این کمک ها امتناع کرده و می خواهد یکبار برای همیشه برخی افراد را از خواب خرگوشی بیدار کند.
واقعیت این است که در جامعه ما امثال مهدی جعفری زیاد هستند، کسانی که رتبه های یک رقمی کنکور را کسب می کنند و بعد بدلیل نداشتن هزینه دانشگاه از تحصیل بازمی مانند.
حالا ما با یک مساله دیگر مواجهیم و آن هم اینکه حق را به حق دار برسانیم، این یعنی مهدی و افرادی مثل مهدی نیازمند کمک نیستند، آنها حقشان را می خواهند(البته اگر حقی دارند).
اگر این بورسیه های تحصیلی الف و ب که سالانه برای مهاجرین در نظر گرفته می شود، سهم مهدی و افرادی مثل او نیست، پس سهم کیست؟
چه کسانی لایق تر از کسانی است که در سطح ایران اول و دوم و سوم شده اند وجود دارد؟
این پرسشی است که در مرحله اول سفارت افغانستان در تهران و در مرحله دوم وزارت علوم ایران باید به آن پساخ قانع کننده بدهد.
بسیاری از دوستان به مهدی جعفری خرده گرفته اند که چرا کمک ها را قبول نمی کند؟ در واقع مهدی حرف دیگری از این کار دارد. او نمی خواهد به فکر منافع فردی خودش و تحصیل باشد و هدفش این است که در سالهای آینده افرادی چون او ازین ناحیه ضربه نخورند و گوشزدی به کسانی کرده باشد که بر اریکه قدرت نشسته اند و بورسیه ها را بین اقوام و خویشاوندانشان تقسیم می کنند.
در این دوسه روز بسیاری از دوستان از سرتاسر جهان خواستار این شدند که به نوعی به مهدی کمک کنند، ولی واقعیت این است که مهدی هیچ یک از کمک های دوستان را نپذیرفت و تنهای حرفی که زد این بود که : من می خواهم یکبار برای همیشه به این سوال پاسخ داده شود که بورسیه های رنگارنگ کجا می روند و چه کسانی از این بورسیه ها استفاده می کنند! همین!

سیدجمال الدین سجادی