باربر قانون و خدای قانون

  • انتشار: ۱۸ میزان ۱۳۹۷
  • سرویس: تیتر 2سیاست
  • شناسه مطلب: 48565

قضیه علی‌پور در لعل و ماجراها و حواشی پیش و پس از آن، نشان داد که رسانه‌های کشور و همین‌طور، نخبگان و تحصیل‌گردگان هزاره، در انعکاس مناسب ستم‌ها، سربریدن‌ها، اختطاف‌ها، باج‌گیری‌ها، قطاع‌الطریقی‌ها، زورگیری‌ها و تحقیرهای که در دره میدان، بر مردم هزاره رهگذر، عبوری و بی‌گناه رفته است، ناموفق بوده‌اند. بسیاری‌ها، در افغانستان نمی‌دانند که در بغل گوش پایتخت، مسافران بی‌گناه هزاره، تقریبا همه‌روزه گروگان گرفته می‌شوند یا سربریده می‌شوند، ولی هیچ برنامه‌ای، برای پایان بخشیدن به‌این وضعیت دردناک وجود ندارد؛ گویا این سربریدن‌ها یک امر عادی است و اشکالی ندارد که هزاره‌ها، همه‌روزه در دره میدان، سربریده شوند، گروگان گرفته‌شوند و اموال و دارایی‌هایشان به‌تاراج روند.
اما وقتی، فردی و افرادی به‌ندای وجدان، حق طبیعی و فطری سلاح بردوش می‌گیرند تا در برابر این بغاوت، شقاوت و قطاع‌الطریقی‌، مقاومت کنند، می‌شوند فرد و افرادی مسلح غیر مسئول.
نباید از یاد برد که قانون‌مداری امر مطلوب و آرزوی همه مردم افغانستان است؛ هیچ گروه و قومی نمی‌توانند در دل حکومت مرکزی و قوانین آن، قانون خود و حکومت محلی خود را داشته باشند؛ اما آیا بار قانون را فقط عده‌ای خاص بردوش بکشند و دیگران خدای قانون‌اند؟
براساس قانون و حقوق طبیعی، حکومت نمی‌تواند به‌مردم بگوید، من در برابر تأمین امنیت و حفظ جان و مال شما ناتوانم و نمی‌توانم کاری انجام بدهم؛ اما اگر از خود دفاع کردید در برابر قانون و حکومت مسئول هستید، چرا که نتیجه این سخن این است که شما، تنها حق دارید که بمیرید و طعم مرگ را بچشید.
اگر حکومت در تأمین امنیت راه میدان شهر با مناطق مرکزی و حفظ جان مسافران بی‌نوا و دست از همه‌جا کوتاهی هزاره، در دره میدان موفق بوده‌است و بینی کسی هم تابحال در آنجا خون نشده‌است؛ با وجود این علی‌پور سلاح گرفته‌است، شاکی خصوصی دارد و مردم را مورد اذیت و آزار قرار داده است. بدون تردید علی‌پور، مرد سرکش، مسلح غیر مسئول و متمرد در برابر قانون است و همگان و از جمله مردم مناطق مرکزی موظف و مسئولند که او را دستگیر نمایند و به‌پنچه قانون بسپارند؛ اما اگر‌ افراد بسیاری همه‌ساله، همه‌ماهه و تقریبا همه‌روزه در دره میدان کشته و سلاخی شده‌باشند، در این صورت بر اساس قانون؛ حکومت نخست دربرابر خون‌های ریخته شده کشته شدگان مسئول است و باید به‌خانواده آن‌ها، خون‌بهایشان را بپردازند، در ثانی از مردم مناطق مرکزی عذرخواهی کند که در تأمین امنیت راه مواصلاتی و حفظ جان مردمان آن منطقه، قصور و تقصیر ورزیده است و در ثالث، بر اساس مصالح و دشواری‌های شرایط امنیتی کشور، به‌علی‌پور مدال شجاعت بدهد چرا که او به‌صورت غیر مستقیم همکار حکومت بوده‌است و اما به‌صورت مستقیم حکومت را در مورد تأمین امنیت یکی از راه‌های پر رفت‌وآمد کشور، پایین آوردن قتل‌ها و مقابله با شرارت سازمان‌یافته، یاری رسانده‌است.
به‌صورت قطع چیزی را که نمی‌توان مورد نفی و انکار قرار داد؛ این است که در صورت نبود و ناتوانی حکومت، دفاع در برابر ظلم و تجاوز، ضرورت عقلی، حرکت منطقی، حق طبیعی و امر قانونی است که همگان از آن برخورداراند.

داکتر سید جواد سجادی

نظرات(۰ دیدگاه)

نظر شما چیست؟