ارگ ریاست جمهوری در قلمروی انزوای سیاسی

حرکت های اعتراضی در گوشه و کنار افغانستان، انتقادات تند رهبران جهادی و سیاسی و جامعه مدنی نسبت به اعمال دولت افغانستان دیگر همه شمول  گردیده است.

حالا همه آن های که دیروز از حمایت گران اصلی دولت به اصطلاح وحدت ملی بودند کاسه صبر شان لبریز گردیده و بی پرده از ناکامی های دولت حرف می زنند ، انتقاد می کنند و راهکار نشان می دهند ، با این وجود دولت هم چنان با گروه کوچکی در پشت دیوار های ذخیم امنیتی تصمیم می گیرند ، عزل ونصب می نمایند و همچنان اعمال انحصاری شان را توجیه می نمایند و سوگمندانه که در هر تصمیم شمار تصمیم گیرندگان محدود و محدود تر می گردد.

گویا دولت و ارگ ریاست جمهوری تصمیم دارند بسوی انزوای قطعی سیاسی به پیش روند و درین مسیر آگاهانه و با شوق تمام و سوگمندانه با تبلیغات گمراه کننده حرکت می کند.

اکنون دیگر برای همه هویدا گردیده است که مشارکت یک سان ساکنین مختلف کشور در ساختار قدرت ،بهره مندی از ثروت ملی ، توزیع عادلانه و مساویانه منابع ملی ، شایسته سالاری و توزیع ثروت و قدرت شعار های میان خالی است که صرف برای پنهان کاری اهداف انحصارگرانه گروه خاصی استفاده می گردد تا در لابلای این تبلیغات گمراه کننده مقدس ترین اهداف مرد م را نشانه بگیرند و دولت را بسوی اهداف انحصارگرانه شان به پیش برند.

اهداف مردم ما بوجود آمدن یک حکومت مردم سالاری اسلامی است و مئولفه های اصلی حکومت مردم سالار توزیع عادلانه قدرت و ثروت برای بهره مندی از ثروت ملی است و این امر از طریق استفاده از استعدادهای توانمند همه اقوام افغانستان جهت مشارکت یک سان همه ساکنین کشور در ساختار قدرت امکان پذیر است، تلاش در جهت انحصارکردن قدرت درمغایرت  با اهداف مردم افغانستان است.

با این همه بوجود آمدن امنیت برای مردم مظلوم ما به یکی از چالش های عمده تبدیل گردیده است ، عدم توانمندی ارگان های امنیتی دولت در امر بوجود اوردن امنیت و تکرار حملات انتحاری و انفجاری آن هم از طریق ستون پنجم دشمن به یک امر معمولی تبدیل گردیده است ، هوشدار های صاحب نظران از خطرناک بودن ستون پنجم نه تنها دولت را وادار به تصامیم قاطع علیه ستون پنجم نمی سازد که با تبلیغات گمراه کننده هم چنان زمینه حملات انتحاری و انفجاری را از طریق ستون پنجم آماده می سازد.

در یک کلام دولت در تمام ابعاد سیاسی ، نظامی،اجتماعی ،تعلیمی ،امنیتی، و صحی ناکام بوده و متاسفانه ارگ ریاست جمهوری با و جود درک این واقعیت ها هم چنان در پشت دیوار های ذخیم امنیتی نه تنها هیچگونه مسولیتی احساس نمی کند که هم چنان با سیاست های تبعیض آمیزش از طریق حذف و به انزوا کشیدن دیگران به بیش می رود، این مسیر بدون هیچ گونه شکی خطر بزرگ نابودی همه ارزش های بدست آمده و….ترسیم می کند.

با این وجود آیا زمان آن نرسیده است تا همه دست بدست هم داده و با تشکیل اجماع ملی راهکاری را درپیش گیریم که هم تضمین برای نجات افغانستان گردد و هم توطئه های دشمنان مردم را خنثی سازیم.

شریف ناصری زاده